Αποτελεί ένα από τα πιο ση μαντικά αξιοθέατα των Καλαβρύ των, προσελκύοντας μεγάλο αριθμό επισκεπτών.
Αξιόλογο ενδιαφέρον πα ρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο ανακαλύφθηκε το σπήλαιο, το 1964, γιατί δεν έγινε από κά ποια ομάδα επιστημόνων, αλλά μετά από την επιμονή ενός κατοίκου της κοινότητας Καστριών, του κ. Βα σίλη Τεμπέλη. Τον Μάιο 1964, ξεκίνησε έρευνες για ανεύρεση μετάλλων και έφτασε στην περιοχή του σπηλαίου. Μπήκε μέσα στη σπηλιά και προχώρησε με έναν προ βολέα σε βάθος 70 μέτρων, όπου βρήκε λάσπες και νερά. Όμως, επει δή δεν είχε κατάλληλο φωτισμό αποφάσισε να φύγει για να επι στρέψει αργότερα. Βγαίνοντας έξω συνάντησε έναν συγχωριανό του, τον κ. Δημήτρη Παντούλια και με μια λάμ πα πετρελαίου επέστρεψαν στη σπηλιά. Εκεί άναψαν φωτιά και έτσι φάνηκε όλο το ύψος, που στο σημείο εκείνο είναι περίπου 25 μέ τρα. Φάνηκε λοιπόν ότι ψηλότερα από τον καταρράκτη υπήρχε συνέχεια και σκέφτηκαν να φέρουν σκάλα για να ανέβουν. Όταν επέ στρεψε στο χωριό και περιέγραψε σε συγχωριανούς του τα όσα είχε δει, άρχισαν όλοι να γελάνε. Ορισμένοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να τον αποκαλούν «τρελό». Απευ θύνθηκε στον τότε πρόεδρο της κοινότητας Χρήστο Γεωργακόπουλο, ο οποίος έπειτα από πολλές αντιρρήσεις δέχθηκε να μπουν στη σπηλιά, προς το τέλος Οκτω βρίου 1964, αλλά δεν κατάφεραν να ανέβουν, αφού η ξύλινη σκάλα δεν έφτανε στο ύψος του καταρ ράκτη, που ήταν εννέα μέτρα. Τε λικά, την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 1964, αφού εξασφάλισαν δύο σκάλες, ο Βασίλης Τεμπέλης ανέβηκε στον καταρράκτη, συνοδευόμενος από τον εξάδελφο του Παναγιώτη Γκλαβά, ενώ οι υπόλοιποι παρέμειναν κάτω, κρατώντας τις σκάλες, τις οποίες είχαν ενώσει».
Έμεινε έκθαμβος
Στην αρχή προχώρησε σε ανώμαλο έδαφος και μετά βγήκε σε μία πελώρια αίθουσα, όπου είδε μπροστά του ένα πραγματικό με γαλείο, ένα αριστούργημα, το οποίο τον μαγνήτισε. Ήταν κάτι το ασυ νήθιστο και τόσο ωραίο που δεν μπορούσε να το φανταστεί και να το συνειδητοποιήσει άνθρωπος όταν το πρωτοδεί. Συνέχισε μέσα από φράγματα και άλλα πρωτόγνωρα σε μέρη, τα οποία άστραφταν από ομορφιά. Όταν είδε τη λίμνη, τα έχασε. Κάθισε λίγο και τη χάζεψε και αφού είδε πως ήταν αδύνατο να περάσει απέ ναντι, αναγκάστηκε να επιστρέ ψει. Είχε μείνει μέσα περισ σότερο από μία ώρα. Οι υπόλοιποι που τον περίμεναν κάτω είχαν αρχίσει να ανησυχούν. Όταν τους διηγήθηκε τι υπήρχε εκεί μέσα, δεν τον πίστεψε κανένας.
Η πρώτη πιο επίσημη εξερεύνηση του σπη λαίου, του οποίου το μήκος ανέρ χεται σε 1.980 μ. έγινε το 1965, από ομάδα του Ορει βατικού Συλλόγου Αθηνών. Η φήμη του σπηλαίου ξεπέρασε τα όρια των Καστριών και σύντομα έφθασε στην περιοχή κλιμάκιο της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, με την αείμνηστη σπηλαι ολόγο Άννα Πετρόχελου, η οποία ολοκλήρωσε τις έρευνες και τη χαρ τογράφηση του σπηλαίου. Η αξιο ποίηση του ιδιόρρυθμου σπηλαίου, που χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να ολοκληρωθεί, οφείλεται στις διαρκείς ενέργειες των Καστριωτών και στη συνδρομή αρκετών φορέων, και κυρίως όμως του EOT, που ανέ λαβε τη χρηματοδότηση των έργων.
Το αξιοποιημένο τμήμα του σπη λαίου ανέρχεται σε 500 μέτρα, βρίσκεται σε υψόμετρο 827 μέτρων, κοντά στο χωριό Καστριά της Αχαΐας και απέχει 17 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και 9 χλμ. από την Κλειτορία.
