Χρησιμοποιώντας την ίδια τακτική που χρησιμοποιείται από τους ακτιβιστές για τα «δικαιώματα των ομοφυλόφιλων», οι παιδόφιλοι έχουν αρχίσει να επιζητούν παρόμοια κατάσταση, υποστηρίζοντας ότι η επιθυμία τους για τα παιδιά είναι απλά ένας «σεξουαλικός προσανατολισμός» που δεν είναι διαφορετικός από αυτόν των ετεροφυλόφιλων ή των ομοφυλόφιλων.
Οι επικριτές του ομοφυλόφιλου τρόπου ζωής, επί καιρό ισχυρίζονταν ότι από τη στιγμή που έγινε αποδεκτή η αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας ως απλά ενός «εναλλακτικού τρόπου ζωής» ή «γενετήσιου προσανατολισμού», λογικά τίποτα δεν θα υπήρχαν πλέον όρια. Οι υπερασπιστές των "gay" είχαν προσβληθεί με αυτή τη θέση επιμένοντας ότι αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ. Ωστόσο, οι ψυχίατροι αρχίζουν τώρα να υποστηρίζουν τον «επανακαθορισμό» της παιδοφιλίας με τον ίδιο τρόπο που η ομοφυλοφιλία προσδιορίστηκε εκ νέου πριν από αρκετά χρόνια.
Το 1973 η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία αποχαρακτήρισε την ομοφυλοφιλία από τον κατάλογο των ψυχικών διαταραχών (APA)...
Μια ομάδα ψυχιάτρων με την Πράξη B4U- που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα σε συμπόσιο προτείνει ένα νέο ορισμό της παιδοφιλίας στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών Υγείας της APA.
Η B4U-Act κάνει αποκαλεί τους παιδεραστές "Πρόσωπα που Ελκύονται από Μικρότερους" (“minor-attracted people”). Η ιστοσελίδα του οργανισμού δηλώνει ότι ο σκοπός του είναι να "βοηθήσουν τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας να μάθουν περισσότερα για την έλξη προς τους ανηλίκους και να εξετάσουν τις συνέπειες των στερεοτύπων, του στιγματισμού και του φόβου."
Το 1998, η APA εξέδωσε έκθεση υποστηρίζοντας ότι "το «αρνητικό δυναμικό» του σεξ ενηλίκων με παιδιά είχε «υπερεκτιμηθεί» και ότι «η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών και των γυναικών δεν ανέφεραν αρνητικές σεξουαλικές συνέπειες από εμπειρίες παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης".
Στην παιδοφιλία έχει ήδη χορηγηθεί καθεστώς προστασίας από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Ο νόμος για τα εγκλήματα μίσους ‘The Matthew Shephard and James Byrd, Jr. Hate Crimes Prevention Act’ αναφέρει τον «σεξουαλικό προσανατολισμό» ως προστατευόμενη κατηγορία. Ωστόσο, δεν ορίζει την έννοια του όρου.
Ο Van Gijseghem, ψυχολόγος και συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, δήλωσε στα μέλη του Κοινοβουλίου : «οι παιδόφιλοι δεν είναι απλά άνθρωποι που διαπράττουν ένα μικρό (!) αδίκημα από καιρό σε καιρό, αλλά μάλλον είναι αντιμέτωποι με αυτό που ισοδυναμεί με τον σεξουαλικό προσανατολισμό όπως ακριβώς και ένα άλλο άτομο μπορεί να αντιμετωπίζει την ετεροφυλοφιλία ή ακόμα και την ομοφυλοφιλία».
Προχώρησε μάλιστα λέγοντας: "Οι αληθινοί παιδεραστές, έχουν μια ιδιαίτερη προτίμηση για τα παιδιά, η οποία είναι η ίδια με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Δεν μπορείτε να αλλάξετε τον σεξουαλικό προσανατολισμό του προσώπου αυτού. Μπορεί, ωστόσο, να παραμείνει εγκρατής."
Όταν ρωτήθηκε αν θα πρέπει να συγκρίνει τους παιδεραστές με τους ομοφυλόφιλους, ο Van Gijseghem απάντησε: «Αν, για παράδειγμα, θα ζούσατε σε μια κοινωνία όπου η ετεροφυλοφιλία ήταν απαγορευμένη και σας έλεγαν ότι θα έπρεπε να πάρετε θεραπεία για να αλλάξετε τον σεξουαλικό προσανατολισμό σας, θα λέγατε πιθανότατα ότι αυτό είναι λίγο τρελό. Με άλλα λόγια, δεν θα το δεχόσασταν καθόλου. Μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την αναλογία να πω ότι, ναι πράγματι, οι παιδόφιλοι δεν αλλάζουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. "
Ο Δρ Quinsey, ομότιμος καθηγητής της ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασίλισσας στο Κίνγκστον του Οντάριο, συμφώνησε με τον Van Gijseghem, λέγοντας ότι ο Quinsey δήλωσε τα σεξουαλικά ενδιαφέροντα των παιδεραστών είναι τα παιδιά και ότι «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτό το είδος της προτίμησης μπορεί να αλλάξει μέσα από θεραπεία ή μέσω οτιδήποτε άλλου".
Τον Ιούλιο του 2010 το Harvard Health Publications, δήλωσε, "Η παιδοφιλία είναι ένας σεξουαλικός προσανατολισμός και είναι απίθανο να αλλάξει. Η θεραπεία έχει ως στόχο να επιτρέψει σε κάποιον να αντισταθεί στο να ενεργεί βάσει των σεξουαλικών ορμών του."
Πηγή:
http://redskywarning.blogspot.gr/2011/10/blog-post_25.html
