Του Σάββα Καλεντερίδη

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σπιράλ θανάτου. Από τη μια πλευρά τα μνημόνια και η διάλυση της κοινωνίας και από την άλλη οι γεωπολιτικές εξελίξεις, που σε συνδυασμό με την καταστροφική πολιτική των ανοικτών συνόρων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συσσωρεύουν εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες και πρόσφυγες στα ελληνικά σύνορα, τα οποία έχουν στην πράξη καταργηθεί, οδηγούν σε αποσύνθεση αυτό που λέγεται Ελλάδα.

Με τα των μνημονίων και των εκλογών θα ασχοληθούμε στο άρθρο μας της Κυριακής. Προς το παρόν θα ασχοληθούμε με το μεταναστευτικό και το προσφυγικό.

Όπως προαναφέρθηκε, η Ελλάδα, ακολουθώντας πολιτική ανοικτών συνόρων, από τον Ιανουάριο του 2015, επέτεινε ένα υπαρκτό πρόβλημα και κατέστησε την Ελλάδα τον πιο… δημοφιλή προορισμό οικονομικών μεταναστών και προσφύγων κυρίως από τη Συρία.

Για να δικαιολογήσουμε τον χαρακτηρισμό «η Ελλάδα ο πιο δημοφιλής προορισμός», αρκεί να σημειώσουμε ότι ενώ πιο ασφαλής προορισμός είναι η Βουλγαρία, αφού είναι κοντά στην Κωνστατνινούπολη και δεν παρεμβάλλεται θάλασσα, που ενέχει κινδύνους κυρίως για γυναίκες και παιδιά, οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες συνεχίζουν να προτιμούν την Ελλάδα, λόγω της πολιτικής ανοικτών συνόρων.

Πρέπει δε να υπογραμμίσουμε ότι η πολιτική αυτή, δίνει ένα ιδιαίτερο μήνυμα στους γείτονές μας και στη διεθνή κοινότητα, σε σχέση με το πόσο αποφασισμένη είναι η Ελλάδα να υπερασπιστεί τα σύνορά της και να προασπίσει την ακεραιότητα αλλά και την εθνική της συνοχή.

Αν η Ελλάδα δεν αλλάξει πολιτική στο ζήτημα αυτό και αν δεν αναλάβουν και πάλι οι Ένοπλες Δυνάμεις ενεργό ρόλο στην φύλαξη και την προστασία των συνόρων, ρόλος που τους αφαιρέθηκε από τον αλήστου μνήμης ΓΑΠ, ο οποίος είχε δηλώσει σε διπλωματικό του σύμβουλο ότι η Ελλάδα θα γίνει πολυπολιτισμική χώρα, τότε η πορεία διάλυσης της Ελλάδας και του ελληνικού έθνους θα συνεχιστεί με επιταχυνόμενους ρυθμούς.
Όσον αφορά το ζήτημα των προσφύγων εκ Συρίας, κι εκεί η Ελλάδα είναι ουραγός.

Οι Σύροι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, είναι ένας συγγενής λαός, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι στην περιοχή της σημερινής Συρίας μεγαλούργησε το κράτος των Σελευκιδών και όπως ξέρουμε, η Ιστορία, παρά τις… άοκνες προσπάθειες των κάθε λογής πλαστογράφων, συνεχίζει να μιλάει στην ψυχή των λαών!

Πέραν των υποχρεώσεων που απορρέουν από διεθνείς συνθήκες και από την Δουβλίνο-2 και πέραν των ανθρωπιστικών λόγων, η Ελλάδα θα έπρεπε - πρέπει να φροντίσει να συγκροτήσει μια καλομελετημένη πολιτική, με βάση την οποία να δημιουργήσει δυο ή τρεις πόλεις συνολικού πληθυσμού 100 χιλιάδων ανθρώπων, στις οποίες να φιλοξενήσει πρόσφυγες από τη Συρία, με δική της πρωτοβουλία και χωρίς να τους αφήσει έκθετους στα χέρια Τούρκων αλλά και Ελλήνων λαθροδιακινητών, να κινδυνεύουν και να πνίγονται, δημιουργώντας ταυτόχρονα και τεράστιο πρόβλημα στα νησιά.

Θα έπρεπε να τους υποδεχτούμε συντεταγμένα, χωρίς να καταργούνται τα σύνορα και να τους βοηθούμε -όσους θέλουν- να εγκατασταθούν στις πόλεις που μπορούν να κατασκευαστούν με σκηνές, όπως έγινε στην Τουρκία, όπου περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι κατοικούν σε σκηνουπόλεις εδώ και τρία χρόνια, με το κράτος να είναι παρόν, έχοντας υπό τον έλεγχό του την κατάσταση.

Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, θα μπορούν να εγκατασταθούν σε σπίτια της αρεσκείας τους.

Στόχος της πολιτικής αυτής θα πρέπει να είναι η σταδιακή ενσωμάτωση των ανθρώπων αυτών στην ελληνική κοινωνία, ενώ είναι προφανές ότι οι περισσότεροι από αυτούς θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους μόλις εξομαλυνθεί η κατάσταση, κάτι που είναι πιθανόν να συμβεί ίσως και την επόμενη χρονιά.

Το κέρδος της Ελλάδας; Πέραν του ότι οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν ένα πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό, πέραν του ότι πολλοί από αυτούς έχουν και μεγάλη οικονομική επιφάνεια, που αντί να επιβαρύνουν, μπορεί να βοηθήσουν οικονομικά την Ελλάδα, την «επόμενη» μέρα στη Συρία, όποια κι αν είναι αυτή, οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να αποτελέσουν μια ασφαλή γέφυρα με τη χώρα αυτή, την οποία κάποιος πρέπει να την χτίσει.

Και δεν δικαιούται κανείς άλλος εκτός από την Ελλάδα να την ανοικοδομήσει, να ξαναχτίσει τα εκατομμύρια των σπιτιών που έχουν καταστραφεί καθώς και τις κάθε είδους υποδομές, γιατί όλες οι άλλες γειτονικές χώρες, με πρωταγωνίστρια την Τουρκία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έπαιξαν ρόλο στην καταστροφή της.

Όμως, απαίδευτοι, ιδεοληπτικοί, ανεύθυνοι, ανίδρωτοι καταληψίες, αντί να κάνουν πολιτική που θα βοηθήσει την πατρίδα να ξανασηκωθεί στα πόδια της, από εκλογές σε εκλογές οδήγησαν και οδηγούν τη χώρα στην αποσύνθεση και την καταστροφή.