Καταρρέει πριν από καν αρχίσει το 3ο κατά σειρά πρόγραμμα για την Ελλάδα εκτιμούν διεθνείς οικονομικοί αναλυτές ενώ το ΔΝΤ όπως έγινε γνωστό δεν πρόκειται να συμμετάσχει στην πρώτη δόση βοήθειας καθώς δεν έχει πεισθεί για την βιωσιμότητα του χρέους.
Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα ανήσυχες για το μέλλον της συμφωνίας και οι επιφυλάξεις συγκεντρώνονται στο φλέγον θέμα που ονομάζεται «χρέος» καθώς οι Γερμανοί και προσωπικά ο Υπουργός Οικονομικών Β.Σόιμπλε αρνούνται να το εξετάσουν πεισματικά επικαλούμενοι «συνθήκες της ΕΕ».
Όπως ανέφερε πριν λίγη ώρα το Reuters ο Β.Σόιμπλε σε επιστολή του προς τον πρόεδρο της κάτω βουλής της γερμανικής Βουλής σημείωσε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θα συμμετέχει στην καταβολή της πρώτης δόσης στο σχεδιαζόμενο ελληνικό πρόγραμμα. Στην επιστολή αναφέρεται ότι η περαιτέρω συμμετοχή του ΔΝΤ εξαρτάται από επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος το Φθινόπωρο του 2015 και της επιβεβαίωσης για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Αλλά ποιας βιωσιμότητας του χρέους εφόσον η Γερμανία αρνείται να την εξετάσει ενδελεχώς αφήνοντάς την να αιωρείται σε μια «δημιουργική ασάφεια».
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον δεν θα μείνει με τα χέρια σταυρωμένα. Το τελευταίο πράγμα που επιθυμούν οι ΗΠΑ είναι το πρόβλημα του χρέους να ανατινάξει την συμφωνία απομακρύνοντας την Ελλάδα από μια βιώσιμη λύση και οδεύοντας αυτή τη φορά προς ένα οριστικό και πραγματικό και όχι εικονικό αυτή τη φορά Grexit.
Αυτό θα είχε ως συνέπεια την ανατροπή της ισορροπίας και την μετακίνηση του κέντρου βάρους της κρίσης στις υπόλοιπες χώρες του νότου Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία οι οποίες θα αναγκαστούν να δοκιμάσουν από πρώτο χέρι την περίφημη «γερμανική λιτότητα» και ιδιαίτερα οι δύο πρώτες.
Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη διάλυση της ευρωζώνης την ανάπτυξη φυγόκεντρων δυνάμεων και σε μια Ευρώπη όπου κυριαρχούν προβλήματα ασφάλειας ιδιαίτερα στο ανατολικό της κομμάτι θα σήμαινε νέα προβλήματα για τις ΗΠΑ, εκτός των οικονομικών επιπτώσεων.
Για το λόγο αυτό ο Jack Lew έχει πάρει στη σειρά τις επισκέψεις στα ευρωπαϊκά γραφεία στη Φρανκφούρτη, το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, μέσα στα οποία διαμορφώνονται οι απόψεις για την επόμενη ημέρα.
Όπως παρατηρούν διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ ακολουθεί τις ίδιες διαδρομές με τον προκάτοχό του τον Timothy Geithner το 2012.
Και αυτό που απαιτείται είναι ένας διαφορετικός τρόπος προσέγγισης του θέματος χρέους από το ΔΝΤ.
Η Ελλάδα είναι το μόνιμο πειραματόζωο αυτής της γερμανικής πρακτικής. Δυστυχώς χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα.
Το 2010, το χρέος ήταν 110 δισ. € , περίπου 130% του ΑΕΠ. Το 2014, με τα “προγράμματα διάσωσης” που είχαν επιβληθεί έφθασε στα 315 δισ. € και στο 170% του ΑΕΠ. Με την τελευταία …διάσωση, θα φθάσει τα 400 000 000 000 € , πάνω από 200%του ΑΕΠ.
Για το ΔΝΤ η βιωσιμότητα του χρέους μπορεί να επιτευθχεί να γίνει με δύο τρόπους: είτε να «κουρευτεί» η ονομαστική του αξία, πράγμα που δεν δέχεται η Ευρωζώνη (δηλαδή το Βερολίνο όπως είναι γνωστό) ή να επιμηκυνθεί με χαμηλότοκα δάνεια έτσι ώστε να μειωθεί το κόστος ετήσιας εξυπηρέτησής του.
Ο Γερμανός… καγκελάριος Σόιμπλε δέχεται να συζητήσει μόνο τη δεύτερη περίπτωση και υπό την προϋπόθεση ότι δημοσιονομικά θα εξασφαλισθούν τα απαιτούμενα πρωτογενή πλεονάσματα. Αλλά αυτό με τη σειρά του εξαρτάται από το πόσο θα αυξάνεται το ΑΕΠ ετησίως για να μπορεί να παράγει τα πλεονάσματα αυτά. Και πώς να αυξηθεί βέβαια με την υπάρχουσα επιβαλλόμενη πολιτική λιτότητας;
Και όχι μόνο αυτό: Ποιος μπορεί να κάνει προβλέψεις για την πορεία του ελληνικού ΑΕΠ μετά από 20 ή πολύ περισσότερο 60 χρόνια;
Και εδώ έρχεται μια δεύτερη ιδέα η οποία λέει ότι αυτό θα μπορούσε να καλυφθεί εν μέρει αν το επιτόκιο των δανείων αυτών ορισθεί εκ των προτέρων ως σταθερό και έτσι απόλυτα προβλέψιμο σαν δαπάνη...
Εδώ έρχεται και πάλι ο Σόιμπλε και λέει ότι αν αυτό γίνει αποδεκτό θα είναι σαν έμμεση χρηματοδότηση προς την Ελλάδα από τον ESM καθώς είναι προφανές ότι δεν μπορούν να κλειδωθούν τα σημερινά εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια για τα επόμενα 50 – 60 χρόνια όταν είναι ήδη γνωστό ότι αυτά θα αυξηθούν ανάλογα με τις συνθήκες την προσεχή περίοδο, πέραν του γεγονότος ότι κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει τις πληθωριστικές πιέσεις σε βάθος χρόνου.
Η αποστολή του Αμερικανού ΥΠΟΙΚ είναι να βάλει στη συζήτηση και άλλους παράγοντες που αφορούν την οικονομική και γεωπολιτική σχέση ΗΠΑ – Ευρωζώνης και ευρώ - δολαρίου για να πετύχει μία άλλη κατεύθυνση στη συζήτηση.
Στο μεταξύ και όπως αναφέρει η γαλλική εφημερίδα Le Monde. Διεθνείς οικονομολόγοι χαρακτηρίζουν ως «Παραληρηματικό» και «μη ρεαλιστικό», το ελληνικό πρόγραμμα.
«Τιμωρητικό, ασταθές και ριψοκίνδυνο» είναι οι επιπλέον χαρακτηρισμοί των οικονομολόγων που «αμφισβητούν τις πιθανότητες επιτυχίας του συμβιβασμού με την Αθήνα, ενώ δεν έχει ακόμα εγκριθεί η τελική έκδοση της συμφωνίας».
Επιπλέον, οι οικονομολόγοι «αμφισβητούν τις δυνατότητές να δώσει η συμφωνία αυτή, νέα πραγματική ώθηση στην ανάπτυξη: 'ορισμένα στοιχεία είναι ενθαρρυντικά, είμαι όμως πολύ απαισιόδοξος σχετικά με τον πραγματικό αντίκτυπο που θα έχει στην ελληνική οικονομία'»,αναλύει ο Γκάμπριελ Στερν οικονομολόγος στην Oxford Economics και πρώην του ΔΝΤ.
«Ο φόβος μου είναι ότι το νέο πρόγραμμα μεγαλώνει την αγωνία της ελληνικής οικονομίας αντί να την αφουγκρασθεί και να την μειώσει», προσθέτει ο οικονομολόγος κάνοντας αναφορά στα λάθη του ΔΝΤ το 2013 τα οποία και αναγνώρισε.
Και κάπου εδώ στερεύουν οι ιδέες και η όλη υπόθεση τοποθετείται στην σφαίρα του «μεταφυσικού» ότι κάποια ημέρα θα βρεθεί λύση στο «γόρδιο δεσμό» του ελληνικού προβλήματος ή του προβλήματος της ευρωζώνης εν συνόλω.
Πηγή:
http://www.hellas-now.com/2015/07/blog-post_305.html
