Οι αναταράξεις από την υπόθεση Σταθάκη δεν είναι τίποτε μπροστά στο φόβο που εκδηλώνεται εντός της κυβέρνησης για αποκαλύψεις γύρω και από άλλα πρόσωπα. Σύμφωνα με πληροφορίες της "κυριακάτικης δημοκρατίας" μάλιστα το επόμενο διάστημα αναμένεται να ξεσπάσει καταιγίδα από θέματα ηθικοπολιτικής τάξης για τα οποία στο Μέγαρο Μαξίμου αναζητούν τρόπους αντιμετώπισής τους.

Ήδη η περίπτωση του υπουργού Οικονομίας, που ήρθε να προστεθεί σε εκείνην του συναδέλφου του Αλέκου Φλαμπουράρη με τις μετοχές της κατασκευαστικής εταιρείας του, έχει επιφέρει πλήγμα στην κυβερνητική εικόνα. Ανεξάρτητα από την ουσία του ζητήματος, οι εντυπώσεις και μόνο από τον τρόπο που το χειρίστηκε ο εκ των κορυφαίων υπουργών μετριάζουν στα μάτια της κοινής γνώμης σημαντικά το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ που τον βοήθησε, όλα τα προηγούμενα χρόνια, να επικρατήσει. Την ώρα μάλιστα που ψηφίζονται νέα επαχθή οικονομικά μέτρα και πρόσθετες περικοπές στις προ πολλού γλίσχρες συντάξεις, η εικόνα ενός υψηλόβαθμου κυβερνητικού και κομματικού στελέχους, ο οποίος έχει «ξεχάσει» να δηλώσει 1.000.000 ευρώ, προκαλεί πολύ μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο.

Η αμηχανία με την οποία αντιμετώπισε το θέμα το πρωθυπουργικό επιτελείο συνδέεται ευθέως με τις ανησυχίες για το τι άλλο μπορεί να επακολουθήσει. Στην αρχή, όταν είδαν το φως της δημοσιότητας οι πρώτες πληροφορίες χωρίς να γίνει γνωστό το όνομα του υπουργού, υπήρξε σιωπή. Ακολούθως παρατηρήθηκε σύγχυση. Στη Βουλή όμως επικρατούσε ήδη αναταραχή αν και ουδείς από τους εμπλεκόμενους ευαισθητοποιήθηκε να πάρει θέση. Ο νέος πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης έσπευσε να αποφανθεί απαλλακτικά ότι «τα πράγματα είναι απλά», ο ίδιος ο κ. Σταθάκης απαντούσε με χρησμούς και νομικισμούς και μόνο όταν τα πράγματα έφθασαν στο απροχώρητο παραδέχθηκε ότι το θέμα τον αφορά. Η τακτική που τελικά επελέγη ήταν να παραπεμφθεί η υπόθεση στις θεσμικές διαδικασίες σε μια προσπάθεια να καταλαγιάσει ο θόρυβος και να μετατοπιστεί το ενδιαφέρον.

Στο παρασκήνιο ωστόσο εξελισσόταν μια άλλη μάχη. Η αναζήτηση της πηγής αυτών των διαβρωτικών διαρροών αποτέλεσε την προτεραιότητα του Μεγάρου Μαξίμου και οι υποψίες στράφηκαν αμέσως προς την πλευρά της Λαϊκής Ενότητας. Άλλωστε η Δέσποινα Χαραλαμπίδου, που ακολούθησε τον Π. Λαφαζάνη στο νέο πολιτικό εγχείρημά του, ήταν αντιπρόεδρος και επιφορτισμένη με τους ελέγχους του πόθεν έσχες στην προηγούμενη Βουλή. Η ίδια αντέδρασε και με κατηγορηματικότητα διέψευσε ότι θα μπορούσε αυτή, όπως και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, να στραφούν ποτέ εναντίον συντρόφων τους με τους οποίους συμπορεύτηκαν επί δεκαετίες. Είναι όμως έτσι;

Το ερώτημα είναι εύλογο διότι από την άλλη πλευρά οι διάδρομοι της Βουλής βουίζουν από τις πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες τα φωτοτυπικά μηχανήματα των υπογείων δούλευαν ακατάπαυστα όλες τις προηγούμενες εβδομάδες μέχρις ότου η κυρία Κωνσταντοπούλου αποχωρήσει από το αξίωμα της προέδρου και παραδώσει τα καθήκοντά της στον κ. Βούτση. Εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες λέγεται ότι βγήκαν σε αντίγραφα. Ορισμένοι μάλιστα τα υπολογίζουν στις 600.000, αριθμός που ακόμη κι αν είναι διογκωμένος και υπερβολικός ακούγεται σίγουρα εντυπωσιακός. Όμως δεν είναι αν λάβει κανείς υπόψη του το μέγεθος και τον όγκο των φακέλων και των εγγράφων που βρίσκονται στο Κοινοβούλιο.

Δεν πρέπει να αγνοείται επίσης ότι στη Βουλή υπάρχουν και δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, «αραχνιασμένες» υποθέσεις -που επί χρόνια είτε δεν προωθήθηκαν είτε δεν διερευνήθηκαν καθόλου- για πολιτικούς από σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα. Δεν προκαλεί επομένως εντύπωση αυτό που φέρεται να έχει εκμυστηρευθεί η κυρία Κωνσταντοπούλου, ότι δηλαδή υπάρχει «εν υπνώσει» υλικό για πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και (γύρω στα είκοσι) του ΣΥΡΙΖΑ.

Ουδείς αμφιβάλει ότι με τη συστηματικότητα και τη μεθοδικότητα μέχρι υπερβολής που τη διακρίνει, η κυρία Κωνσταντοπούλου είναι ικανή να έχει μελετήσει και ταξινομήσει όλους τους «θησαυρούς» που έχει εντοπίσει ώστε να τους αξιοποιήσει την κατάλληλη στιγμή. Βεβαίως δεν πρόκειται επισήμως να παραδεχθεί τίποτε σχετικό ενώ ενδιαφέρον έχει ότι ύστερα από το εκλογικό αποτέλεσμα επέλεξε να παραμείνει σιωπηλή. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα να επαυξάνεται η ανησυχία για το τι μπορεί να επακολουθήσει αν αποφασίσει να εκτοξεύει ανά τακτά διαστήματα -και αφού ωριμάσουν κι άλλο οι συνθήκες- ρουκέτες ικανές να φθείρουν την εικόνα και το δημόσιο γόητρο του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε θέματα ύφους και ήθους της εξουσίας. Στο βαθμό που επαληθευτεί αυτός ο σχεδιασμός είναι προφανές ότι η υπόθεση Σταθάκη θα μοιάζει με κορυφή του παγόβουνου. Κι αν στην καλύτερη περίπτωση αφήσει τώρα μόνο κάποιες αμυχές, το μείγμα με άλλες που θα ακολουθήσουν μπορεί να αποδειχθεί εκρηκτικό.

Το κυβερνητικό επιτελείο είναι αναγκασμένο να τηρεί στάση αναμονής και να εφαρμόζει εκ των πραγμάτων τακτική άμυνας προσπαθώντας να σβήνει τις φωτιές που ανάβουν. Το πρόβλημα είναι ότι ο αντίπαλος δεν εντοπίζεται στα κόμματα της αντιπολίτευσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με τα οποία άνετα θα μπορούσε να αναμετρηθεί καθώς η έξωθεν καλή μαρτυρία τους έχει κλονιστεί σημαντικά κατά τα τελευταία χρόνια. Ο αντίπαλος μοιάζει επί του παρόντος «αόρατος». Ούτε δείχνει εύκολο να προβάλει πειστικά θεωρίες περί σκανδαλολογίας όταν είναι νωπές οι μνήμες από την τακτική ανάδειξης ανάλογων θεμάτων που ακολουθούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση είναι σε απόλυτη συνάρτηση με την πολιτική που εφαρμόζει και τα αποτελέσματα που παράγονται μέσα στην κοινωνία. Αν στη δυσκολία υλοποίησης του τρίτου Μνημονίου προστεθεί προϊόντος του χρόνου και η ηθική απονομιμοποίηση, τότε η ζυγαριά θα έχει γείρει επικίνδυνα εις βάρος της.

Ανδρέας Καψαμπέλης