Γράφει η Κορίνα Πενέση
Τα Έθνη, λένε, για να επιβιώσουν, πρέπει να έχουν πάνω απ΄όλα ιστορική μνήμη. Δίχως αυτήν, ένας λαός οδηγείται, με μαθηματική ακρίβεια στην αλλοίωση των βασικών γνωρισμάτων της ταυτότητάς του, στην μη συνειδητοποίηση της σημαντικότητας του Έθνους του, στην ενδεχόμενη αφομοίωσή του από αλλόφυλα πληθυσμιακά σύνολα και, αναπόφευκτα, στην εξαφάνισή του.
Η συνεχής ιστορική ματιά στο παρελθόν και την πορεία ενός έθνους είναι απαραίτητη όχι μόνο για την μόρφωση των νεότερων γενεών αλλά και για την κατανόηση της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Η συνείδηση της ταυτότητας, η αξιοποίηση των στοιχείων του πολιτισμού μας, η διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι ζωτικά αναγκαίες για την ολοκλήρωση της ατομικής και συλλογικής μας προσωπικότητας. Μόνο έτσι μπορούμε να αποκτήσουμε πείρα για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τον Τόπο μας. Η Εθνική Επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821 μας δίνει την ευκαιρία για αυτογνωσία, για το τι σημαίνει η Επανάσταση για εμάς στην πραγματικότητα.
Αυτό το τόσο ξεχωριστό γεγονός της νεώτερης ιστορίας μας αλλά και της ευρωπαϊκής, πρέπει να μας παραδειγματίζει, ιδιαίτερα στα πλαίσια της σημερινής κρίσης. Μιας κρίσης η οποία δεν είναι απλώς οικονομική, αλλά ακόμα βαθύτερα, είναι κρίση αξιών και ταυτότητας, μιας και τα πάντα στη σημερινή εποχή έχουν αποδομηθεί.
Η εθνεγερσία του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση ενός ολόκληρου λαού για την απόκτηση της ελευθερίας του από έναν βάρβαρο κατακτητή στον οποίο ήταν υπόδουλος για 400 ολόκληρα χρόνια.
Βέβαια, όσον αφορά αρκετούς μαρξιστές ιστορικούς, εγχώριους και μη, μεταξύ αυτών και ο Βρετανός Eric Hobsbawm, ο οποίος σε ένα από τα γνωστότερα έργα του, την τριλογία με τίτλο «Η εποχή των επαναστάσεων: 1789 – 1848» , υποστηρίζει ότι το ελληνικό έθνος δεν υπήρχε πριν από το 1830, ούτε στην αρχαιότητα, ούτε στο Βυζάντιο. Σύμφωνα με αυτόν, το ελληνικό έθνος δημιουργήθηκε από τον ελληνικό εθνικισμό, ο οποίος «κατάφερε μέσα από τον συνδυασμό αστικής ηγεσίας, κλέφτικης αποδιοργάνωσης και επέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων, να γεννήσει μία από εκείνες τις μικροκαρικατούρες του δυτικού φιλελεύθερου ιδεώδους που επρόκειτο να γίνει τόσο γνώριμο σε περιοχές όπως η Λατινική Αμερική».
Τις ίδιες απόψεις ενστερνίζονται και πάρα πολλοί ιστορικοί, οι οποίοι εμφανίζουν την κατάσταση των Ελλήνων στην τουρκοκρατία περίπου ως ειδυλλιακή. Γι αυτούς, δεν υπάρχουν κατακτητές, η Εκκλησία τέθηκε στην υπηρεσία του Οθωμανικού κράτους, το παιδομάζωμα χαρακτηρίζεται σαν «δραστικός καταναγκαστικός μηχανισμός κοινωνικής ανόδου» (!), επειδή τα παιδιά «έφευγαν από το καθεστώς του ραγιά και προσχωρούσαν στους «κυρίαρχους». (Λες και το έκαναν με δική τους πρωτοβουλία και όχι με τη βία, λες και το παιδομάζωμα ήταν ένα είδος “επιβράβευσης” για νεαρά ελληνόπουλα).
Επίσης, ο όρος «Έλληνες» δεν χρησιμοποιείται κυριολεκτικά, για να υποδηλώσει δηλαδή ότι ανήκουμε σε κάποιο υπαρκτό έθνος, δεδομένου ότι για τους «μοντέρνους» αυτούς ιστορικούς, το ελληνικό έθνος αναγνωρίζεται μονάχα από τα μέσα του 18ου αιώνα και μετά. Σύμφωνα λοιπόν με την κοινωνιολογική αρχή ότι δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι πολιτισμοί αλλά είναι όλοι ίσοι, οι σύγχρονοι αποδομητές της Ιστορίας δεν αποδέχονται τον τούρκο ως βάρβαρο κατακτητή, και θεωρούν ότι οι Έλληνες που επαναστάτησαν δεν υπερείχαν πολιτισμικά και ηθικά, αφού στο κάτω – κάτω «και αυτοί έσφαζαν αμάχους τούρκους». Και οι δύο πλευρές, δηλαδή, διέπραξαν ωμότητες σε μια κατακριτέα ένοπλη σύρραξη!
Αδιαμφισβήτητα όμως ο Έλληνας δεν περίμενε καμία επανάσταση για να ανακαλύψει ότι ανήκει σε ένα Έθνος με βαθιές ιστορικές ρίζες γιατί πολύ απλά είχε και θα έχει συνείδηση της εθνικής του ταυτότητας. Ο Ρήγας Φεραίος στα επαναστατικά κείμενά του κάνει συνεχή επίκληση στο ελληνικό έθνος, την ελληνική πατρίδα, τον ελληνικό λαό και την ελληνική γλώσσα στην οποία θα γράφονται οι νόμοι του νέου κράτους. Ο Αδαμάντιος Κοραής, εμπνευσμένος από τον μέγα δάσκαλο Αριστοτέλη έγραφε: «Οι πρόγονοί μας ονομάζοντο το παλαιόν Γραικοί, έπειτα έλαβον το όνομα Έλληνες από Γραικόν τινά, όστις είχε κύριον όνομα το Έλλην. Αν προκρίνεις το Έλληνες ονομάζου φίλε μου Έλλην, αλλά μη δια τους οικτιρμούς του Θεού Ρωμαίος».
Οι Φιλικοί αναγγέλλουν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης στους συμπατριώτες τους ως εξής: «Φίλοι και αδελφοί Έλληνες πατριώτες. Αύριο εις Ιάσιον υψώνεται η Σημαία της Ελευθερίας της πατρίδος μας παρά του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Νέοι τρέξατε, πλούσιοι βοηθήσατε, γέροντες παρακινήσατε. Η Ελλάς, η δυστυχισμένη Πατρίς μας κράζει να την ελευθερώσωμεν». Όλοι αυτοί οι θαυμαστοί άνθρωποι θεωρούσαν ότι ανήκουν σε ένα έθνος με ιστορία και παραδόσεις, πίστευαν στην ενότητα και την διαχρονική ύπαρξη του έθνους αυτού, και ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν για να το δουν ελεύθερο. Γενιές ολόκληρες Ελλήνων χριστιανών ορθόδοξων, από τη Μακεδονία και την Ήπειρο μέχρι την Κωνσταντινούπολη, την πάλαι ποτέ Ιωνία, το Αιγαίο, και την Κρήτη, αλλά και εκείνοι οι Έλληνες που ζούσαν σε μακρινές περιοχές όπως ο Πόντος, η Κριμαία, η Βενετία, η Οδησσός, έζησαν με αυτό το όραμα, της ελεύθερης Ελλάδας.
Έτσι ξεκίνησε η Επανάσταση του 1821, που αν και με φτωχά μέσα, οργανώθηκε με μεγάλη πίστη, ήταν μια επανάσταση εθνική, με έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα. Η Ελληνική Επανάσταση δεν έγινε κάτω από κανένα ιδεολογικό πρόσταγμα για κοινωνική ανατροπή ούτε για τις οικονομικές επιδιώξεις της καταπιεσμένης εργατικής ή αγροτικής τάξης. Έγινε για χάρη του οράματος της αναγέννησης του Ελληνικού Έθνους, για την ορθόδοξη πίστη και για την Ιδέα, για την οποία ο απλός λαός πήρε τα όπλα στα χέρια και πολέμησε για την ελευθερία του. Η επανάσταση αυτή είχε μέσα της πνευματικές αξίες, παιδεία και την αγνότητα της χριστιανικής πίστης, πράγματα τα οποία καταπατήθηκαν για τετρακόσια χρόνια κάτω από το πέλμα ενός βάρβαρου κατακτητή. Είχε χαρακτήρα πανεθνικό και κάποιοι στέκονται στο ποια ήταν η ακριβής ημέρα κήρυξής της και σε ποιο μέρος…
Είναι λοιπόν αναγκαίο να γιορτάζουμε κάθε χρόνο την Επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821 και να τιμούμε τους αγωνιστές εκείνους οι οποίοι με το απαράμιλλο θάρρος τους και την αυταπάρνησή τους μας κάνουν όχι μόνο να είμαστε υπερήφανοι για τα κατορθώματά τους, αλλά και να συγκεντρωθούμε εκ νέου στον κοινό σκοπό που δεν είναι άλλος από μια νέα Εθνική απελευθέρωση από τους τωρινούς «οικονομικούς» δυνάστες μας και μία νέα αλλαγή στην πορεία της Εθνικής μας Ιστορίας.
Πηγή:
http://www.stoxos.gr/2015/03/25-1821.html
