Ση καλομάνα σο κρεβατ, καθέστε τα πουλίαμ Η ώρα εν να λέω σας, εγώ, την ιστορίαμ Τον πόνον ντο επέρασα, εκράτνα σην καρδίαμ Ατά καμίαν κ’ειπα τα, τρόμαζ και η λαλίαμ Σον Πόντο εγένεθα εγώ, εκεί εν η Πατρίαδαμ Έτανε χρόνια ταραγά, διωγμούς και πείναν είδα Έντρισα και επίκα αγούρ, κ’εχάνα την ελπίδαμ Περήφανα κ’ελεύθεροι, να ζούμε σην Πατρίδαμ Έμπαιναν νύχτα οι τουρκαντ, κ’εσταύρωναν ποπάδες Έρθαν και σο χωρίο μουν, κι’εγούεψαν μανάδες Έσπαξαν όλια τα μωρά, αντρούδες, γεροντάδες Θάμαν εν πως επέζησα, άϊκα γιεράδες Σο άιμαν εφουρκίουμνε, ναϊλή το τσικαρόπομ Και εκεί εντούνε άψυχον, τ’αγούριμ σ’εγκαλιώπομ Εβάρκιζα γιατί Θεέμ, ντε ποίκεν το πουλόπομ Θεέμ όλτς εγώ έχασα, έλα έπαρ τον ψόπομ Την ψυμ ας έδινα εγώ, είδα την Παναϊαν Εσύ θα ζεις είπεν γιαβριμ, εϊς σπόρον σην κοιλίαν Δίδυμα θα τρανίντς εσύ, ρωμεϊκον εϊς καρδίαν Προτού αποθάντς θα ιστοριϊς, για την γενοκτονίαν
Τα άρθρα δεν αποτελούν απαραίτητα θέση της συντακτικής ομάδας του "Έλευσις Ελλήνων" παρά μόνον αυτά που φέρουν την
υπογραφή του ιδιοκτήτη του ιστολογίου, GPapado με τον οποίο μπορείτε να επικοινωνήσετε στο E-mail: [email protected]
για τυχόν παράπονα ή απορίες.
Αναρτούμε κάθε άρθρο που αποτελεί κατα την γνώμη μας ερέθισμα προς προβληματισμό και σκέψη.
Ενημερώνουμε εκ των προτέρων πως για κάθε φραστική επίθεση ή απειλητική διάθεση θα ενημερώνεται άμεσα η
Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη σας στο ιστολόγιο μας!
