Ο πιο παράταιρος απο τους θεούς σε σχέση με το Ελληνικό μέτρο ήταν ο Διόνυσος(από το Δίας και Νύσα,το όνομα του βουνού όπου οι Νύμφες ανέθρεψαν τον Θεό κρυφά από την Ήρα).-Χωρίς αρχικά να ανήκει στο Δωδεκάθεο,προστάτευε την μέθη,την έκσταση και την ευλάβεια μέσω της μη χαλιναγώγησης των παθών.

-Ο Διόνυσος,γιός του Δία και της Σεμέλης,ήταν ο Θεός του κρασιού αλλά και της Ιερής Τέχνης της Τραγωδίας.Περιφέρθηκε σε όλη την Ασία,συνοδευόμενος από μια ομάδα σατύρων και μαινάδων και αναμείχθηκε σε πολλά....αξιοπερίεργα περιστατικά.

-Για παράδειγμα έγδαρε ζωντανό τον βασιλιά της Δαμασκού και κυνήγησε τις Αμαζόνες στην Έφεσο,όπου μερικές από αυτές βρήκαν καταφύγιο μέσα στο ναό της Αρτέμιδος.-Αφού εδραίωσε την λατρεία του,ο Διόνυσος ανέβηκε στον Όλυμπο και πήρε την θέση του ανάμεσα στους υπόλοιπους Ολύμπιους.

-Μια,απρόσμενη εκ πρώτης όψεως,θρησκευτική σύμπτωση έχουμε στις μορφές του Θεού Διόνυσου και του Ιησού Χριστού.<<Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή>>,αναφέρει ο ίδιος ο Χριστός.-Μέσω της αναγέννησης του αίματος της Φύσης και των χυμών της αμπέλου,έχουμε την άμεση επικοινωνία της μεταληπτικής κοινωνίας(<<τούτο εστί το αίμα μου>>) με Διονυσιακά σύμβολα,όπως είναι το κλήμα και το κρασί.-Σύμβολο της Αθανασίας,το Διονυσιακό κλήμα ξετυλίγεται σε αληθινά οργιαστική βλάστηση στις ζωγραφικές αναπαραστάσεις και στην γλυπτική που έχουν διασωθεί σε χριστιανικές κατακόμβες,επιταφίους,εικόνες κλπ.

-Είναι φανερό πως οι πιστοί του Ιησού δεν θεωρούν τόσο πολύ απόμακρο τον Θεό Διόνυσο,καθώς ανασαίνουν την φαντασμογορία της Διονυσιακής λατρείας,ανοίγοντας διάπλατα την θρησκεία τους στα σύμβολά της.-Ένας αιρετικός νούς ίσως θα μπορούσε στην παραπάνω προσέγγιση να εντοπίσει την πηγή της έντονης αντιπαράθεσης ορισμένων χριστιανών συγγραφέων κατά του <<επονείδιστου>> αλλά και συμβολικά,τόσο ομοιότροπου Διόνυσου.

-Σημαντική για τους παραπάνω συσχετισμούς,είναι και η ξακουστή παράσταση μιας κυλινδρικής σφραγίδας από αιματίτη του 3ου ή του 4ου αιώνα μ.0. με έναν Εσταυρωμένο κάτω από ένα μισοφέγγαρο και επτά αστέρια,σύμβολα της αστρικής αθανασίας.-Στη σφραγίδα αυτή, που φέρει την επιγραφή "ΟΡΦΕΑΣ ΒΑΚΧΙΚΟΣ" φαίνεται πως ο Εσταυρωμένος δεν είναι ο Ιησούς,καθώς η Σταύρωση του Ιησού παρουσιάζεται στην εικονογραφία αρκετά αργότερα.

-Η παράσταση ενός εσταυρωμένου Βακχικού Ορφέα ξεκινά έναν αρχικό ταυτισμό των δύο πασχόντων Θεών.Επιπλέον ο Διόνυσος είναι ο γιός του υπέρτατου Θεού,του Δία και μιας θνητής,ο οποίος θανατώνεται από θεοκτόνους,ανασταίνεται θριαμβευτικά και παίρνει την θέση που του ανήκει στο Δωδεκάθεο δίπλα στον θεϊκό πατέρα του.-Το ίδιο και ο Ιησούς.Γεννιέται από πατέρα Θεό και μια θνητή,θανατώνεται από θεοκτόνους και αφού αναστηθεί,καταλαμβάνει το θρόνο του εκ δεξιών του Πατρός.

-Υπάρχουν και άλλα στοιχεία=κρίκοι της θρησκευτικής αυτής αλυσίδας που,αν και στο πέρασμα των αιώνων αλλάζει μορφές,παραμένει η ίδια.-Η ωμοφαγία των λατρευτικών μαινάδων του Διόνυσου μετουσιώνεται σε βρώσητου σώματος του Ιησού.-Σε μια Συριακή επίσης παράσταση του 2ου ή 3ου αιώνα μ.0. παρουσιάζεται ο Διόνυσος <<ΠΕΡΙΠΑΤΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ>>.

-Τα συμπεράσματα δικά σας...