Ε.Β.Χ.
Στις 4 Απριλίου 1997, κατά τις 10.30 το βράδυ, ο τουρκικός ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός «Κανάλι D» μετέδωσε την είδηση ότι ο συνταγματάρχης Αλπ-Αρσλάν Τουρκές (Alp-Arslan Türkes) – ιδρυτής και επί μισόν αιώνα, σχεδόν, αδιαμφισβήτητος ηγέτης του τουρκικού φασιστικού κόμματος («Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης») και της παραστρατιωτικής οργάνωσης κρούσης «Γκρίζοι Λύκοι» – νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο Bayindir της Άγκυρας.
Σχεδόν αμέσως συνέρρευσαν χιλιάδες Γκρίζων Λύκων έξω από το νοσοκομείο, για να επιδείξουν την συμπαράστασή τους προς τον ηγέτη τους, και παρέμειναν εκεί, προσευχόμενοι, έως αργά την νύκτα, οπότε και κατέστη γνωστό ότι η καρδιά του 80χρονου «Basbug» – του «Αρχηγού» και «Πρώτου Λύκου» – δεν άντεξε άλλο. Σημειωτέον ότι η επίσημη ανακοίνωση του θανάτου του ιστορικού ηγέτη του παντουρκιστικού και φασιστικού κινήματος της Τουρκίας έγινε με καθυστέρηση 4,5 ωρών και αφού προηγουμένως είχαν ληφθεί τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας σε όλη την επικράτεια της Τουρκίας. Στο άκουσμα της εκδημίας του γηραιού στρατιωτικού και πολιτικού ανδρός, το συγκεντρωμένο πλήθος ξέσπασε σε γοερό θρήνο και κραυγές: «Οι Αρχηγοί δεν πεθαίνουν!»
Κατά μία αξιοσημείωτη ειρωνεία, ο θάνατος του «Πρώτου Λύκου» έμελλε να καταδείξει, πέραν πάσης αμφιβολίας, την πραγματική θέση και ισχύ του φασιστικού παρακράτους των Γκρίζων Λύκων στην σύγχρονη «Τουρκική Δημοκρατία»! Και να αναδείξει περίτρανα την άρρηκτη διαπλοκή μεταξύ Στρατού – «δημοκρατικής» Πολιτικής Γραφειοκρατίας – φασιστικού Παρακράτους, αλλά και τον συνεκτικό ιστό μεταξύ όλων αδιακρίτως των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων της Τουρκίας, από την Άκρα Δεξιά έως την ριζοσπαστική κεμαλική Αριστερά: τον ακραίο, σωβινιστικό εθνικισμό.
Πράγματι, τίποτε δεν αντικατοπτρίζει – και δεν πιστοποιεί, συνάμα – ακριβέστερα την φασιστική δομή του τουρκικού κράτους όσο το (αναντιρρήτως αξιοπρόσεκτο και μεστό συμβολισμών) γεγονός ότι στην κηδεία του ιστορικού Αρχηγού του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης και των Γκρίζων Λύκων παρέστη σύσσωμη η πολιτειακή, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας!
Όσο και αν ακούγεται ασύλληπτο για τα δεδομένα π.χ. της Ελλάδος, τον επί μισόν αιώνα Αρχηγό-«Basbug» του παντουρκιστικού φασιστικού κόμματος τίμησαν, κατά την εξόδιο ακολουθία της σορού του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα μέλη της Κυβερνήσεως, οι αρχηγοί των αντιπολιτευομένων κομμάτων, συμπεριλαμβανομένης της (βαθύτατα εθνικιστικής) κεμαλικής Αριστεράς (Ετσεβίτ) και των συνδικάτων κ.λ.π.!
Έτσι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ μίλησε για «μια μεγάλη απώλεια της πολιτικής ζωής της Τουρκίας». Ο τότε πρωθυπουργός Νετσμεττίν Ερμπακάν (του ισλαμικού Κόμματος Ευημερίας) δήλωσε, αποχαιρετώντας τον Αλπ-Αρσλάν Τουρκές, ότι «σημάδεψε αποφασιστικά την νεώτερη ιστορία της Τουρκίας» και ότι «κατέκτησε μέγα έπαινο για τις πιστές υπηρεσίες του στην Τουρκία». Η Υπουργός Εξωτερικών Τανσού Τσιλλέρ δήλωσε για τον ιδρυτή των Γκρίζων Λύκων: «Υπήρξε μία ιστορική προσωπικότητα. Είχε πάντοτε την θέση του στην Ιστορία της Δημοκρατίας μας. Διατηρούσα πάντοτε πολύ καλές σχέσεις μαζί του.»
Από την άλλη πλευρά, ο ιστορικός εκφραστής της εθνικιστικής κεμαλικής Αριστεράς Μπουλέντ Ετσεβίτ (ο γνωστός για τις «λογοτεχνικές ευαισθησίες» του και την εισβολή και εθνοκάθαρση στην Κύπρο), Αρχηγός του «Δημοκρατικού Αριστερού Κόμματος» (DSP), εξέφρασε την βαθύτατη οδύνη του για τον θάνατο του Αλπ-Αρσλάν Τουρκές με τα εξής λόγια: «Μολονότι υπήρχαν διαφορές μεταξύ μας, ωστόσο είχαμε πάντοτε και μεγάλες ομοιότητες: την αγάπη προς το Έθνος, τον Κεμαλισμό και τον Λαϊκισμό».
Ομοίως, από την «εκσυγχρονιστική»-σοσιαλδημοκρατική πτέρυγα της κεμαλικής Αριστεράς, ο ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Ντενίζ Μπαϊκάλ δήλωσε: «Θρηνούμε την απώλεια ενός μεγάλου πολιτικού». Ο συνδικαλιστής ηγέτης Μπαϋράμ Μεράλ (συνδικαλιστική ένωση TÜRK-IS) αποχαιρέτησε τον ιστορικό ηγέτη του Τουρκικού Φασισμού λέγοντας: «Θρηνούμε τον θάνατο ενός μεγάλου πολιτικού, ο οποίος κατόρθωσε μεγάλα επιτεύγματα για την ιδεολογία του.»
Σε αγαστή σύμπνοια με τους προαναφερθέντες ηγέτες της τουρκικής Αριστεράς, ο πρώην επικεφαλής της Διευθύνσεως Αντιτρομοκρατίας και μετέπειτα Υπουργός Εσωτερικών Μεχμέτ Αγάρ δήλωσε: «Η Τουρκία έχασε μία εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα. Ήταν ένας άνδρας απαραίτητος γι’ αυτήν την χώρα. Δημιούργησε χιλιάδες άξιους πολιτικούς»!
Τέλος, γλαφυρότερος όλων, ο πρώην Αρχηγός της Αστυνομίας Κεμάλ Γιαζιτσίογλου βροντοφώναξε: «Λύκε Αρχηγέ μου, όλα τα διδάχθηκα από εσένα»!
Στις 8 Απριλίου 1997, όλα τα μέλη της Τουρκικής Κυβερνήσεως και της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνελεύσεως τήρησαν ενός λεπτού σιγή, προς τιμήν του θανόντος ηγέτη του φασιστικού κόμματος της Τουρκίας!
Του άνδρα εκείνου ο οποίος συνδέθηκε, όσο κανείς άλλος, με την διαρκή και άοκνη προσπάθεια δημιουργίας ενός αυθεντικού τουρκικού φασισμού αλλά και με την ανάπτυξη και δράση του τουρκικού παρακράτους! Στην νεκρώσιμη ακολουθία του Αλπ-Αρσλάν Τουρκές συμμετείχαν περίπου 500.000 άνθρωποι, παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες και την δριμεία χιονόπτωση! Οι Γκρίζοι Λύκοι συνέρρευσαν από όλον τον κόσμο. Στην Γερμανία η οργάνωση «Τουρκική Ομοσπονδία» ναύλωσε αεροπλάνα, για να μεταφέρει τους Λύκους στην Άγκυρα, προκειμένου να αποδώσουν την ύστατη τιμή στον μεγάλο Αρχηγό.
Φυσικά, δεν μπορούσε να λείπει από την κηδεία και η ηγεσία του Τουρκικού Στρατού, εκπροσωπούμενη στον ανώτατο βαθμό, από τον πραγματικό προϊστάμενο του τουρκικού πολιτικού προσωπικού, τον τότε επιτελάρχη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, Στρατηγό Χακκί Καρά-Νταγή.
Υπό το φως των ανωτέρω, γεννάται ευλόγως το ερώτημα πώς εξηγείται το (όντως αξιοπερίεργο) γεγονός να συμμετέχει σύμπασα η πολιτική ελίτ μιας χώρας, από τα «δεξιά» μέχρι τα «αριστερά» του πολιτικού φάσματος, αλλά και ολόκληρη η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία του κράτους, στον τιμητικό αποχαιρετισμό του ανθρώπου που, κατ’ εξοχήν, ταυτίσθηκε με τον ακραίο, σωβινιστικό εθνικισμό, τον παντουρκισμό και τον φασισμό – αλλά και με ένα φασιστικής ιδεολογίας και πρακτικής εγκληματικό παρακράτος.
Η απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα είναι ότι, εάν ο εκάστοτε, συγκυριακός, Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή Πρωθυπουργός υπήρξε η μία όψη, τότε ο επί πενήντα χρόνια, σχεδόν ισόβιος, Πρώτος Λύκος, ο Λύκος Αρχηγός, ο «Basbug», υπήρξε σταθερά η άλλη όψη του τουρκικού κρατικού-καθεστωτικού νομίσματος: Οι Γκρίζοι Λύκοι είναι – κυριολεκτικά – η άλλη πλευρά του φεγγαριού (διάβαζε: της τουρκικής Ημισελήνου), τα παρακρατικά «τάγματα εφόδου» του (διαχρονικά και δομικά φασιστικού) τουρκικού κράτους, οι μονάδες «ειδικών αποστολών» της τουρκικής Στρατογραφειοκρατίας.
Ποιοι είναι, όμως, οι Γκρίζοι Λύκοι; Από πού προέρχονται; Πόσο μακριά ανιχνεύονται τα ίχνη τους; Πώς έδρασαν στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν; Και τι μέλλον επιφυλάσσουν – σε όλη την Ευρώπη – αν (ό μη γένοιτο!) η Τουρκία, που έχει ήδη διαβεί την ευρωπαϊκή κερκόπορτα – με υπαιτιότητα των Ελληνικών Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (και με την θερμή συνηγορία της Αριστεράς!) -, στρογγυλοκαθήσει, μιαν ημέρα, στον θρόνο των Βρυξελλών;
Αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε επόμενα σημειώματά μας.
