Ξέφρενα όργια, ομαδικό σεξ, ακολασίες. Και όμως, όχι. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι δεν έκαναν τίποτε από όλα αυτά. Ούτε οι Έλληνες.

Στην κλασική αρχαιότητα, η σεξουαλική ζωή ήταν μια εντελώς ιδιωτική υπόθεση.

Ήταν;

Ερωτικά τετ α τετ σε κλειστές κρεβατοκάμαρες και όχι σε ανοιχτά συμπόσια. Οινοποσία και φαγοπότια που δεν κατέληγαν, όπως πιστεύαμε μέχρι τώρα, σε ομαδικές απαγορευμένες απολαύσεις. Για εκείνους που τους αρέσει να τσιτσιδώνονται και να παραδίδονται στις απολαύσεις της σάρκας όπως οι αρχαίοι Ρωμαίοι, ο Βρετανός ιστορικός Άλαστερ Μπλάνσαρντ, που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Σίντνεϊ, έχει άσχημα νέα. Είναι αποφασισμένος να χαλάσει την εξωτική εικόνα που μας παρέδωσαν άλλοι ιστορικοί για την αρχαιότητα. Σε μελέτη του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Πανεπιστημίου του, βάλθηκε να γκρεμίσει τον μύθο που μας ακολουθούσε τουλάχιστον εδώ και 2.000 χρόνια.

Οι χριστιανοί

Αυτός ο μύθος, λέει ο Μπλάνσαρντ, είναι κυρίως δημιούργημα χριστιανών συγγραφέων, που τους εξόργιζαν η ελευθεριότητα και οι σεξουαλικές υπερβολές των παγανιστών. Εκείνοι οι ηθικολόγοι «παρουσίαζαν τη Ρώμη σαν μια αυτοκρατορία που έπεσε, επειδή είχε χαλαρά ήθη». Ο μύθος συντηρήθηκε από τους σύγχρονους, που επικαλέστηκαν τα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά όργια για να προσδώσουν νομιμότητα στον ελεύθερο έρωτα. Με δυο λόγια, ήταν ένας μύθος που βγήκε από την πένα του Τερτυλιανού και του Όσκαρ Ουάιλντ και όχι από την πραγματική συμπεριφορά της Μεσαλίνας και της Αγριπίνας. «Ο Όσκαρ Ουάιλντ έδινε μια κλασική αίγλη στις ερωτικές συνευρέσεις του με αγόρια», λέει ο Μπλάνσαρντ. «Σκεφτόταν: “Τώρα κάνω ό,τι έκανε και ο Σωκράτης”».

Γεννητικά όργανα

Ούτε και σημαίνει τίποτα το γεγονός πως οι αρχαίοι συνήθιζαν να τοποθετούν γεννητικά όργανα σχεδόν παντού, να ζωγραφίζουν φαλλούς στις εξώπορτες για το κακό μάτι, να βάζουν γεννητικά όργανα στα ρόπτρα τους και στα κουζινικά σκεύη. «Εκείνη την εποχή δεν είχαν ερωτική σημασία, αλλά στη σύγχρονη εποχή θεωρήθηκαν έντονα σεξουαλικά σύμβολα», επιμένει ο Μπλάνσαρντ, ο οποίος εδώ και χρόνια ασχολείται με τον τρόπο που ο σύγχρονος πολιτισμός αντιλαμβάνεται και φαντάζεται τον αρχαίο κόσμο.

Σε ένα βιβλίο που εξέδωσε πρόσφατα για τον Ηρακλή, υποστηρίζει ότι ο μύθος του μεγάλου, ισχυρού, ανδροπρεπούς και θαρραλέου ήρωα επισκίασε και έκανε να ξεχαστεί από εμάς τους σύγχρονους η άλλη του όψη, του βιαστή, του μεθύστακα και του κακοποιού. Σίγουρα ο Μπλάνσαρντ δεν πρόκειται να αποκτήσει πολλούς φίλους ούτε μεταξύ των σύγχρονων Ελλήνων ούτε μεταξύ των σύγχρονων Ρωμαίων.

Δεν βρήκε στοιχεία ομαδικού σεξ

ΑΝΤΙΘΕΤΑ με όσα ισχυρίζεται για τον Ηρακλή, όταν στρέφει την προσοχή του στη σεξουαλική συμπεριφορά των αρχαίων, ο Μπλάνσαρντ ανακαλύπτει πως υπήρχαν ελάχιστες «σκοτεινές πλευρές». Άδικα έψαξε σχολαστικά, όπως λέει ο ίδιος, λογοτεχνία, τέχνη και αρχαιολογικά στοιχεία της ελληνικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας. Δεν βρήκε πουθενά τίποτα για ομαδικό σεξ. Δυστυχώς για εκείνους που επιδίδονται σε αυτό το «σπορ», είπε ο Μπλάνσαρντ σε διάλεξη που έδωσε τις προάλλες στο Μουσείο Νίκολσον του Σίντνεϊ, θα πρέπει να αναζητήσουν αλλού την ιστορική τους δικαίωση και όχι στην κλασική αρχαιότητα.