Δεν χωράει αμφιβολία ότι το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι καπιταλιστικό, από την Ανατολή (Ιαπωνία) έως την Δύση (Ευρώπη & Η.Π.Α.). Στο παρελθόν όμως έχουν υπάρξει και κομμουνιστικά οικονομικά συστήματα με βασικό πρωταγωνιστή τις Ε.Σ.Σ.Δ. Πέρα όμως από τους γεωγραφικούς προσδιορισμούς ας δούμε λίγο και την ουσία αυτών των 2 “αντίθετων” πολιτικό-οικονομικών συστημάτων.
Βασικό στοιχείο ενός καπιταλιστικού συστήματος είναι φυσικά η φιλελεύθερη οικονομία. Στην φιλελεύθερη οικονομία, κινητήριος δύναμη της οποίας είναι η ελεύθερη αγορά, τις τιμές των προϊόντων, τους κανόνες του εμπορίου και γενικά όλες τις πτυχές της λειτουργίας της οικονομίας της διαμορφώνει η ίδια η ελεύθερη αγορά και κυρίως η προσφορά και η ζήτηση των πλουσίων, χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο, χωρίς κανέναν κανόνα, χωρίς γενικά αυτό που αποκαλείται κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία. Σε μια τέτοια οικονομία ισχύει φυσικά ο νόμος της ζούγκλας, ο νόμος του κεφαλαίου. Οι έχοντες και κατέχοντες τα κεφάλαια, οι πλουτοκράτες, κάνουν τις επενδύσεις τους, ανοίγουν τις μεγάλες επιχειρήσεις στις οποίες απασχολούν είτε εγχώριο εργατικό δυναμικό είτε φθηνότερο και ξένο.
Όλα αυτά έχουν 2 βασικές επιπτώσεις. Προσβάλλουν και διχάζουν ευθέως το Έθνος και τη Λαϊκή κοινότητα χωρίζοντας την εκ των πραγμάτων σε οικονομικές τάξεις αφού βασικός άξονας του καπιταλιστικού συστήματος είναι η οικονομία. Η 2η επίπτωση είναι το ότι προσβάλλεται και απειλείται η οικονομική πρωτοβουλία και δραστηριότητα του μέσου ιδιώτη ο οποίος λόγω της απουσίας του κράτους δικαίου και του παρεμβατισμού μένει αβοήθητος οικονομικά απέναντι στους καπιταλιστικούς καρχαρίες. Ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα, μετά το πλήρωμα του χρόνου όπως και στη χώρα μας, το μεγαλύτερο μέρος του Λαού και της Κοινωνίας να ασφυκτιά οικονομικά.
Από την άλλη σε ένα κομμουνιστικό σύστημα η οικονομία κινείται στην αντίπερα όχθη. Οι οικονομικές τάξεις, που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός, ισοπεδώνονται με απόλυτο τρόπο. Ο Κρατικός παρεμβατισμός και ο πλήρης κρατικός έλεγχος γίνεται ο βασικός κανόνας της οικονομίας. Καταργείται το δικαίωμα της περιουσίας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και όλες τις λειτουργίες της οικονομίας και της παραγωγής τις εκτελεί ένα υδροκέφαλο και τεράστιο κράτος. Επίσης αυτό το υπερμεγέθες και μοιραία βραχύβιο κράτος ικανοποιεί και την κάθε ανάγκη του Λαού, που όπως έχει δείξει και η ιστορία, αποτυγχάνει να ικανοποιήσει και τις βασικότερες ανάγκες. Πρόσθετα ένα ακόμη σημαντικό μειονέκτημα που στερεί τις δυνατότητες επιβίωσης ενός τέτοιου μοντέλου είναι και η αναπόφευκτη οικονομική απομόνωση.
Και στα 2 πολιτικό-οικονομικά συστήματα βλέπουμε ότι βασικός άξονας της δομής, λειτουργίας και ύπαρξης τους είναι ο τρόπος διαχείρισης του χρήματος και του πλούτου, ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας. Αυτή είναι και η βασική ιδεολογική διαφορά του φιλελευθερισμού και του μαρξισμού, η εκ των ριζών διαφορετική λειτουργία της οικονομίας. Κατά τα άλλα και οι 2 αυτές ιδεολογίες θεοποιούν το χρήμα και την οικονομία, τα αναγάγουν ως τα σημαντικότερα στοιχεία τους, είναι δηλαδή ΟΙΚΟΝΟΜΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ. Σε αντίθεση με την ιδεολογία του Λαϊκού Εθνικισμού στον οποίο το χρήμα και η οικονομία δεν είναι το παν.
Σε μια εθνικιστική Πολιτεία τα βασικά σημεία αναφοράς και οι βασικές αξίες δεν είναι οι οικονομικές αλλά η εν συνειδήσει Φυλή, δηλαδή το ΕΘΝΟΣ, η Πατρίδα, ο Πολιτισμός και η Ιστορία και φυσικά η πηγή όλων αυτών η Λαϊκή κοινότητα της οποίας προϋπόθεση για να φτάσει στο απόγειό της και να ακμάσει είναι το κοινό αίμα και η καταγωγή. Στον εθνικισμό το κράτος και η οικονομία δεν είναι ο αυτοσκοπός αλλά υπηρετούν τους σκοπούς του Έθνους και της Κοινωνίας. Σε μια εθνικιστική Ελλάδα το ήθος, ο κώδικας συμπεριφοράς και Τιμής των πολιτών της δεν πρέπει να καθορίζεται από την ελεύθερη αγορά και την οικονομία αλλά από τις αξίες της κλασσικής αρχαιότητας που αναβιώνουν, τις Νιτσεϊκές αξίες, και τα διδάγματα του Ίωνα Δραγούμη, του Λορέντζου Μαβίλη και του Νίκου Καζαντζάκη.
Δεν μας προκαλεί επίσης εντύπωση ότι ιδεολογικοί εμπνευστές και του καπιταλισμού και του κομμουνισμού ήταν άτομα Εβραϊκής καταγωγής (Μάρξ, Λένιν) και άτομα που σχετίζονταν με τον σιωνισμό (Άνταμ Σμίθ). To ίδιο επίσης έχει συμβεί και με τους πρώτους ανθρώπους που ίδρυσαν φιλελεύθερα και κομμουνιστικά κόμματα στις περισσότερες χώρες στον 20ο αιώνα. Παιδιά, λοιπόν, του παγκόσμιου Σιωνισμού είναι ο Καπιταλισμός και ο Κομμουνισμός που όπως όλα τα αδέρφια μαλώνουν μερικές φορές μεταξύ τους αλλά όταν εμφανίζεται κάποιος “ξένος” προς την οικογένειά τους, όπως το πολιτικό κίνημα των Εθνικιστών, θυμούνται την κοινή τους καταγωγή και αρχίζουν να μοιάζουν τρομακτικά και να τον πολεμούν από κοινού. Όπως άλλωστε έχει πει και κάποιος σοφός άνδρας, “Ο Καπιταλισμός και ο Κομμουνισμός είναι εφευρέσεις των Σιωνιστών για να ελέγχους τους πλούσιους και τους φτωχούς αντίστοιχα...”.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΑΣ...ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
