Γράφει ο Γέρων Νεκτάριος ο Αγιορείτης

Η συνοχή του ελληνικού έθνους που είναι το πρώτο ζητούμενο μετά την ψηλή πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό ορθοδόξως έχει τρωθεί. Αυτό πλέον είναι γνωστό και στους καθήμενους στο σκοτάδι. Αιτία: Το ψεύδος, η πολυποίκιλη αμαρτία και η αμετανοησία. Είναι όλα ιδιώματα του διαβόλου σατανά, στον οποίο με τη στάση ζωής μας δίνουμε το δικαίωμα και τη χαρά να διαιρεί εμάς κατ’ άτομο, αλλά και το ορθόδοξο ελληνικό έθνος.

Ο επίμονος όμως αντιρρητικός λόγος και στάση ζωής με τη διαρκή προβολή της αλήθειας στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, μπορεί να καθυστερήσει, ακόμη και ν’ ανατρέψει την επιβουλή της δικτατορίας του ψεύδους του σατανά.

Η κατά κόσμον καταγωγή μου είναι από τα Κούντουρα (Μάνδρα Αττικής). Τα τελευταία χρόνια αγωνίζομαι για τη μόνιμη ανατροπή και διαρκή σκληρή εξορία του ψεύδους και για τη μόνιμη εγκατάσταση στη θέση της μεγάλης και ωραίας αλήθειας για τους πρωτοέλληνες και πρωτοήρωες Αρβανίτες. Από το Μάρτιο του 2006, έχω μόνιμη σκέπη και οδηγήτρια (στον άνισο έως τότε αγώνα κατά της μασονίας και των πολλών συνεργατών της που αλλοίωσαν την Ιστορία του Νεοελληνικού Έθνους, κυρίως σε βάρος των Αρβανιτών) την Μητέρα του Θεού ημών, Παναγία την Αρβανίτισσα της Χίου.  Έχοντας τέτοια ουράνια σκέπη και οδηγό προσέρχομαι αγαπητοί αναγνώστες, να σας παρουσιάσω έναν επίγειο Άγγελο και τώρα ουράνιο άνθρωπο, τον μεγαλύτερο Μακεδονομάχο τον Καπετάν Βαγγέλη Κοροπούλη, καταγόμενο από τη γενέτειρά μου, τα Κούντουρα.

Ο Καπετάν Βαγγέλης Κοροπούλης γεννήθηκε το 1885, σ’ένα ηρωοτόκο έμψυχο περιβάλλον. Αναρίθμητοι οι ήρωες μας που εγεννήθησαν πριν απ΄αυτόν στα Κούντουρα και πήραν μέρος στο ξεσηκωμό της εθνικής παλιγγενεσίας του 1821. Ο γιος του Δημήτρη Κοροπούλη, Ευάγγελος, ακολουθώντας την πεπατημένη των προγόνων του, έγινε ήρωας. Δεν ήταν μόνο ο χώρος ιδανικός για να γεννηθεί το καμάρι μας, αλλά και ο χρόνος άριστα σχεδιασμένος από τον πάνσοφο Θεό ημών, σε συνδυασμό με το μεγαλείο της ψυχής του, έτσι ώστε, από το τέλος της εφηβείας του (Ιούνιος 1903) που ευρέθη στα Μακεδονικά βουνά, έως τα πρώτα χρόνια της ανδρικής του ηλικίας (27-12-1908) οπότε και δολοφονήθηκε ανάνδρως, από ομάδα πληρωμένων «Ελλήνων» προδοτών και παρεδόθη στους Τούρκους, να μπορέσει σ΄αυτόν το χρόνο να κενώσει όλο τον ψυχισμό του, το μεγαλείο υπέρ της Μακεδονίας που έπασχε (κάτω από το ζυγό των Τούρκων, των Βουλγάρων και των Ρουμάνων) και την οποία αγάπησε έως και ελάτρευσε, γι΄αυτό και ποτέ δεν εγκατέλειψε.

Καπετάν Βαγγέλης Κοροπούλης ο λαμπρότερος όλων

Ο Καπετάν Βαγγέλης ξεκίνησε τον αγώνα του ως εθελοντής, στην ομάδα του Καπετάν Βέργα, για να φθάσει πολύ γρήγορα στο βαθμό του οπλαρχηγού το 1906, και ακόμα γρηγορότερα στο βαθμό του Αρχηγού των αντάρτικων ομάδων το 1907.

Από την υψηλή πίστη στην Αγία Ορθοδοξία πίστη ημών, αντλούσε τη φιλοπατρία, τη βεβαιότητα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, τον ενθουσιασμό, τη δεινή ευγλωττία του αλλά και τη χάρη να περνάει τα υψηλά αυτά ιδιώματα στους συντρόφους του Μακεδονομάχους, αλλά και στους φοβισμένους Έλληνες χωρικούς και να στηρίζει τις καρδιές τους και τα γόνατα. Τα ίδια ιδιώματα αποκαρδίωναν τους εχθρούς και λύγιζαν τα γόνατά τους.

Ήταν νικητής και όταν: Κατεδίωκε τον εχθρό, αλλά και όταν με τόλμη και γενναιότητα διέσπαζε με τους συντρόφους του τον κλοιό πολλαπλάσιου εχθρού, για να τον κτυπήσει εκεί που δεν το περίμενε. Έδρασε από τον Όλυμπο έως και τη Δυτική Μακεδονία, από την Κορυτσά έως και το Μοναστήρι. Όταν ακούστηκε η είδηση ότι ο Καπετάν Βαγγέλης μετατίθεται σε άλλο μέτωπο έγινε στα Καστανοχώρια Καστορίας μία μεγάλη κινητοποίηση από τις εθνικές επιτροπές και ακολούθησε επιστολή προς το διάδοχο του θρόνου τότε Κωνσταντίνο, για να ανασταλεί.

Η παροιμιώδης φιλοπατρία του σε συνδυασμό με τη γενναιότητα και την υψηλή διάνοιά του, τον βοηθούσαν να παίρνει σοφές, στρατηγικές αποφάσεις σε δύσκολες μάχες που κατέληγαν νικηφόρες.

Τα ανωτέρω ιδιώματα σε συνδυασμό με μία φυσική αρχοντική ευγένεια και το παροιμιώδες σωματικό κάλλος του βοηθούσαν τον Καπετάνιο να ενθουσιάζει τους Μακεδόνες χωρικούς να μείνουν πιστοί στην Ελληνική εθνική ιδέα.

Στην τίμια και παρθενική καρδιά του ήρωά μας η Μακεδονία δεν είναι καταχωρημένη ως γεωγραφική έκταση, αλλά ως υπόσταση με πρόσωπο και σώμα πνευματικό. Αυτή η αγάπη τον κάνει ικανό να προειδεί το κακό που έρχεται, γι΄αυτό και δεν την εγκαταλείπει μαζί με τον Παπαλουκά, όταν η κυβέρνηση Θεοτόκη σε συμφωνία με το Παλάτι, καλεί τους Μακεδονομάχους να επιστρέψουν στα σπίτια τους, τότε που οι Νεότουρκοι υποσχέθησαν να εφαρμόσουν «Σύνταγμα Δημοκρατικό» στην αυτοκρατορία τους. Παραμένει στη Μακεδονία εφοδιασμένος με πλαστά χαρτιά και με ταυτότητα δημοσιογράφου της εφημερίδας «ΕΜΠΡΟΣ». Ενημερώνει διαρκώς την ελληνική κυβέρνηση για την κατάσταση που επικρατεί και παρεμβαίνει σωτήρια σε πολλές περιπτώσεις που οι Μακεδόνες κινδυνεύουν από την αυθαιρεσία των Τούρκων και Βουλγάρων.

Οικονομούσε χρόνο από την πολλή σοβαρή αποστολή του, για να κάνει κάτι ακόμη πιο σπουδαίο για τη ψυχολογία των Μακεδόνων και το έθνος. Πήγαινε στα ελληνικά σχολεία και εδίδασκε στα Ελληνόπουλα Ιστορία, πατριδογνωσία και τα μάθαινε πατριωτικά τραγούδια.

Θέλετε να μάθετε το τέλος του ήρωα; Στις 27-12-1908, εκάλεσαν τον Κοροπούλη σε δείπνο σε ελληνικό χριστιανικό σπίτι στη Σιάτιστα. Πήγε με δύο φίλους του φοιτητές.

Έπειτα από λίγο, στο ίδιο σπίτι έφθασαν δέκα «Έλληνες» και τους χαιρέτησαν. Κατά τη διάρκεια της προσποιητής εγκαρδιότητος, δολοφόνησαν τον Καπετάνιο και τον ένα φοιτητή, και τους παρέδωσαν στους Τούρκους. Εκείνοι, έδεσαν το άψυχο σώμα του πιο λαμπρού Μακεδονομάχου στα άλογά τους, και αλαλάζοντας το έσυραν στους δρόμους της Σιάτιστας. Ο άλλος φοιτητής δραπέτευσε.   

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Στύλος Ορθοδοξίας" (Φ97, Ιανουάριος 2009, σελ. 28).