Από τον Henry Makow Ph.D.
Ερώτηση: Γιατί εφευρέθηκαν οι εθνικοί; Απάντηση: Κάποιος πρέπει να πληρώνει λιανικής.
Οι Εβραίοι αγαπούν τα εβραϊκά αστεία όσο κανένας. Πολλά από αυτά δίνουν έμφαση στο πώς πρέπει να είναι οι διαρκώς σκεπτόμενοι τα χρήματα Εβραίοι. Λέει ο Woody Allen: «Βλέπεις αυτό το ρολόι τσέπης; Ο παππούς μου μου το πούλησε στο νεκροκρέβατο του».
Πρόσφατα, διάβασα μερικά αστεία από Εβραίους για Εβραίους. Είναι από το κεφάλαιο "Ιακώβ και ο Ησαύ" ("Jacob and Esau")του βιβλίου "Εβραϊκή Εξυπνάδα και Σοφία» ("Jewish Wit and Wisdom"), που δημοσιεύθηκε το 1952. Πολλά αντανακλούν την παραδοσιακή σχέση Εβραίων – Εθνικών (Gentile) στην πάροδο των αιώνων. Το πρώτο τονίζει την άποψη ότι οι Εβραίοι είναι πιο έξυπνοι από τους άλλους.
Ένας πλούσιος άνθρωπος άφησε την περιουσία του σε τρεις φίλους του, έναν Ιρλανδό, ένα Γερμανό και έναν Εβραίο. Ο μόνος όρος ήταν ότι ο καθένας να βάλει ένα χαρτονόμισμα $ 100 στο φέρετρό του λίγο πριν τον θάψουν. Στην κηδεία, ο Ιρλανδός και ο Γερμανός πρόθυμα εκπληρώσαν την υποχρέωσή τους. Στη συνέχεια ήρθε η σειρά του Εβραίου. Πήρε τα διακόσια δολάρια και άφησε μια επιταγή $ 300 στο φέρετρο!
Αυτό ήταν αρκετά ήπιο σε σύγκριση με το επόμενο.
Δύο Εβραίοι, ένας από το Λονδίνο και ένας από ένα μικρό shtetl (χωριό), της Πολωνίας συναντήθηκαν σε ένα σπα στη Γερμανία. Ο Λονδρέζος ρώτησε τον Πολωνό φίλο του πόσοι Εβραίοι ήταν στο χωριό του. 700. Και πόσα γκογίμ; 45. Και τι κάνουν οι Εβραίοι; Είναι τεχνίτες και έμποροι και καταστηματάρχες. Και τα γκογίμ; «Κάνουν τους εαυτούς τους χρήσιμους στους Εβραίους. Σαρώνουν τα καταστήματα και τα Σάββατα κάνουν τις πυρκαγιές και αφαιρούν τα κηροπήγια."
Στη συνέχεια, ήταν η σειρά του Πολωνού. Μόλις έμαθε ότι υπήρχαν 200.000 Εβραίοι στο Λονδίνο, καθώς και επτά εκατομμύρια γκογίμ, πολύ σωστά ρώτησε, "Για ποιο λόγο χρειάζεσαι τόσα πολλά γκογίμ;"
Μέσα από αυτή την ιστορία φαίνεται ότι για τους Εβραίους ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτούς, και δημιουργούν την πραγματικότητα σύμφωνα με τις προκαταλήψεις τους και το δικό τους συμφέρον.
Είναι αστείο επίσης, ότι ενώ οι Εβραίοι έχουν πείσει τον εαυτό τους και τον κόσμο ότι είναι τα θύματα παράλογου «μίσους», το Ταλμούδ μας λέει ότι το μίσος προέρχεται κάπου μέσα από την εβραϊκή παράταξη.
ΘΕΟΣ
Το παρακάτω ανέκδοτο (από την Wikipedia) δείχνει ότι ο Ιουδαϊσμός μπορεί να είναι ελλιπής ως θρησκεία. Δεν μπορείς να έχεις θρησκεία χωρίς Θεό.
Δύο Ραβίνοι συζητούσαν αργά το βράδυ για την ύπαρξη του Θεού, και, χρησιμοποιώντας ισχυρά επιχειρήματα από τις γραφές, κατέληξαν αναμφισβήτητα να αποδεικνύουν την μη ύπαρξή Του. Την επόμενη μέρα, ο ένας ραβίνος αισθάνθηκε έκπληξη όταν είδε τον άλλο να πηγαίνει στην Συναγωγή για την πρωινή λειτουργία. "Νόμιζα ότι είχαμε συμφωνήσει ότι δεν υπάρχει ο Θεός», είπε. "Ναι, και τι σχέση έχει να κάνει αυτό με αυτό;" απάντησε ο άλλος.
Πολλοί παρατηρητές έχουν επισημάνει ότι ο Ιουδαϊσμός είναι περίπου μια άδειατήρηση εντολών και συμμόρφωση και όχι μια σχέση ζωής με το Θεό. Ο Arthur Koestler (Εβραιο-Βρετανός συγγραφέας -φώτο) είπε ότι «ο Ιουδαϊσμός διδάσκει τους Ιουδαίους πώς να εξαπατήσουν το Θεό». Οι παρακάτω ιστορίες δείχνουν ότι ορισμένοι Εβραίοι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ένας πανούργος επιχειρηματίας που δεν μπορούν να τον ξεπεράσουν σε πανουργία. Αυτό είναι από τη Wikipedia.
Ένας φτωχός άνθρωπος που περπατά στο δάσος αισθάνεται αρκετά κοντά στο Θεό ώστε να τον ρωτήσει, "Θεέ μου, τι είναι ένα εκατομμύριο χρόνια για σένα;
Ο Θεός απαντά, "Παιδί μου, ένα εκατομμύριο χρόνια για σας είναι σαν ένα δευτερόλεπτο για μένα."
Ο άνθρωπος ρωτά, "Θεέ μου, τι είναι ένα εκατομμύριο δολάρια για σένα;"
Ο Θεός απαντά, "Παιδί μου, ένα εκατομμύριο δολάρια για σας είναι λιγότερο από ένα λεπτό για μένα. Αυτό σημαίνει σχεδόν τίποτα για μένα.
"Ο άνθρωπος ρωτά," Έτσι, Θεέ, μπορώ να έχω ένα εκατομμύριο δολάρια; "
Και ο Θεός απαντά, "Σε ένα δευτερόλεπτο."
Βρήκα αυτό το τελευταίο από το βιβλίο, (σελ.361) αρκετά σοκαριστικό:
Ένας Εβραίος αγοράζει ένα λαχείο και πηγαίνει στη συναγωγή όπου υπόσχεται στον Θεό ότι θα κάνει μια δωρεά αν κερδίσει. Όταν αποτυγχάνει να κερδίσει, αναφωνεί «ο εβραϊκός Θεός δεν είναι επιχειρηματίας» και πηγαίνει στην εκκλησία, όπου υπόσχεται πάλι το ίδιο.
Κερδίζει ένα μεγάλο βραβείο, αλλά δεν τηρεί την υπόσχεσή του. Αντί αυτού επιστρέφει στη συναγωγή, όπου επαινεί τον εβραϊκό Θεό με αυτά τα λόγια: "Ήξερες πολύ καλά ότι δεν θα κρατήσω την υπόσχεσή μου, ώστε με αγνόησες. Όμως, ο Χριστιανικός Θεός με πίστεψε αφελώς. Μετά από όλα αυτά, δεν υπάρχει άλλος Θεός σαν τον εβραϊκό Θεό».
Αυτές οι ιστορίες δείχνουν ότι ορισμένοι Εβραίοι έχουν δημιουργήσει τον Θεό κατ’ εικόνα τους.
