Του Σάββα Καλεντερίδη

Κατά την πρόσφατη τυχαία (;) συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του κ. Ερντογάν στο Κατάρ, ένα από τα ζητήματα που τέθηκαν από τον Ελληνα πρωθυπουργό ήταν αυτό των δικαιωμάτων της Ελλάδος στις θαλάσσιες ζώνες.

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Σαμαράς και τι απάντησε ο κ. Ερντογάν, όπως επίσης δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης για το ζήτημα της ΑΟΖ.

Το σίγουρο είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πάμπολλες εκδηλώσεις με πολλούς ομιλητές, σχετικούς και άσχετους με το θέμα, και εκτεταμένες συζητήσεις στα ΜΜΕ για την αναγκαιότητα της ανακήρυξής της. Επαναλαμβάνουμε, δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις της κυβέρνησης, όμως, εν όψει της επικείμενης συνεδρίασης του Ελληνοτουρκικού Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας, που αναμένεται να πραγματοποιηθεί στις 5 Μαρτίου στην Αγκυρα, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε σε σχετικούς και… άσχετους ότι το ισχυρό όπλο της πατρίδας μας, ένα όπλο που είναι πιο ισχυρό από μια πυρηνική βόμβα και μάλιστα χωρίς να σκοτώνει και να ρυπαίνει (!), είναι το αναφαίρετο κυριαρχικό δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.

Αν επιβάλλεται από την πορεία των εξελίξεων σε γεωπολιτικό επίπεδο να γίνουν κάποια βήματα στις θαλάσσιες ζώνες και αν υπάρχουν προετοιμασίες για κάτι τέτοιο, καλόν είναι το πρώτο βήμα να γίνει από τα χωρικά ύδατα και μετά να ακολουθήσει αυτό της ανακήρυξης ΑΟΖ. Κι αυτό γιατί η θέση μας είναι απολύτως ισχυρή, κάτι που προσπάθησε να αντιμετωπίσει η Τουρκία με το απαράδεκτο casus belli. Να μην ξεχνάμε, ιδιαίτερα σ' αυτήν τη δύσκολη φάση που διέρχεται ο Ελληνισμός, ότι λόγω της απαράδεκτης και φοβικής στάσης όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών η πατρίδα μας απεμπολεί στην πράξη ένα κυριαρχικό της δικαίωμα, που θα ισχυροποιούσε τη θέση μας και στο ζήτημα της ΑΟΖ, τη στιγμή που 148 από τις 149 χώρες του κόσμου που έχουν δικαίωμα χωρικών υδάτων έχουν κάνει χρήση του δικαιώματος αυτού· η μόνη χώρα που -στην πράξη- αποδέχεται τις απαράδεκτες και εκτός κάθε λογικής αιτιάσεις της Αγκυρας είναι η Ελλάδα.

Ολοι αυτοί, λοιπόν, που παρουσιάζουν ως μια εθνική και ιστορική αναγκαιότητα την ανακήρυξη της ΑΟΖ, αλλά και η κυβέρνηση, σε περίπτωση που έχει αποφασίσει να κάνει το βήμα προς την κατεύθυνση αυτή, οφείλουν να δώσουν μια απάντηση στο ερώτημα: Γιατί η Ελλάδα δεν κάνει πρώτα το βήμα στο θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., όπου οι θέσεις μας είναι απολύτως ισχυρές και θα ισχυροποιήσουν ακόμα περισσότερο τις θέσεις μας στο ζήτημα της ΑΟΖ, όπου υπάρχει η… αχίλλειος πτέρνα του Καστελόριζου, που δεν ξέρουμε τι συμφώνησε γι’ αυτό με τον Ερντογάν το απερίγραπτο δίδυμο ΓΑΠ - Δρούτσα. Ελπίζουμε να μην ξεχνούν οι αρμόδιοι τη δήλωση που έκανε ο Νταβούτογλου στη Ρόδο -όπου μας είπε ανερυθρίαστα, μπροστά στο βλακώδες βλέμμα του Δρούτσα, ότι νιώθει ως οικοδεσπότης- ότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, χωρίς να αντιδράσει ο ομόλογός του!

Αφού ζητήσουμε συγγνώμη από τους αναγνώστες μας για τον σκληρό χαρακτηρισμό που χρησιμοποιήσαμε για το βλέμμα του κυρίου Δρούτσα, να υπογραμμίσουμε ότι ασφαλώς θα πρέπει να χρησιμοποιούμε διπλωματική γλώσσα ακόμα και όταν δεχόμαστε φραστικές προκλήσεις από ομολόγους μας, όμως όπως και να το κάνουμε, τη θέλει την κατάλληλη απάντησή του ο Ερντογάν, όταν μιλά για ανάγκη ανέγερσης ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, προσφέροντας μάλιστα ο ίδιος και τα αναγκαία κεφάλαια.

Οσον αφορά την πρόταση του Ερντογάν να μας χτίσει το τέμενος στην Αθήνα, αν δεν μπορεί -για λόγους διπλωματικής αβροφροσύνης- να το κάνει ο κ. Σαμαράς, θα πρέπει κάποιος να του πει αυτό δεν είναι θέμα που αφορά την Τουρκία και ότι η Ελλάδα επέτρεψε από το 1923 να χτιστούν πολλές δεκάδες τεμένη στη Θράκη, τη στιγμή που το ίδιο διάστημα όχι μόνο δεν χτίστηκε ούτε μια εκκλησία στην Τουρκία, αλλά υπέστη εθνοκάθαρση και είναι ακόμα και σήμερα υπό διωγμόν το χριστιανικό στοιχείο! Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: Οι 300.000 χιλιάδες Ελληνες σήμερα δεν ξεπερνούν τους 2.000 και οι 70.000 μουσουλμάνοι της Θράκης σήμερα είναι 120.000, με περισσότερα από 400 τεμένη και μάλιστα ανοιχτά και όχι ορφανόκλειστα, όπως οι περισσότερες εκκλησίες της Πόλης.

Οσο για την ανάγκη ανέγερσης λατρευτικού χώρου, αυτός θα πρέπει να ανεγερθεί στην Αγκυρα, για τις ανάγκες των εκεί χριστιανών, ενώ θα πρέπει να ανοίξει κανονικά και διαρκώς μια ελληνορθόδοξη εκκλησία στην Τραπεζούντα, για ευνόητους σε όλους λόγους.

Ελπίζουμε να μην απευθυνόμαστε σε ώτα μη ακουόντων!