Με αφορμή τις αναρτήσεις για το σενάριο πολέμου και την προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, έχω κι εγώ να παραθέσω κάποιο στοιχείο που δείχνει ότι όλα αυτά μια μέρα θα συμβούν.
Μάλιστα η αναφορά μου δεν έχει να κάνει ούτε με προφητείες, διότι αυτό που θα αναφέρω δεν είναι προφητεία, αλλά ούτε και με συγγραφικά σενάρια. Πρόκειται για ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη τα έτη 1999 και 2000. Εμένα προσωπικά το διάβασμα και μόνο του κειμένου με συγκλόνισε και γι αυτό και σας το παραθέτω, γνωρίζοντας ότι κάποιοι θα γελάσουν, κάποιοι θα ειρωνευθούν αλλά και κάποιοι θα προβληματισθούν. Αυτό εξάλλου είναι που με ενδιαφέρει.
Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης,
Ανεξίτηλη μένει στη μνήμη η εορτή της το 2000, όταν στο κήρυγμα της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, εν μέσω Αρχιερέων, Στρατιωτικών, Αστυνομικών και Λιμενικών Αρχών, εν μέσω χιλιάδων προσκυνητών, οευσεβέστατος Ιερέας έκανε τον κόσμο να κρατήσει την αναπνοή του, όταν δημόσια, με φωνή γεμάτη συγκίνηση, ιστόρησε ένα μέγα θαύμα! Μόλις το είχε πληροφορηθεί από το ʼγιον Όρος όπως είχε πει…
Ποιο ήταν αυτό το θαύμα; Ας το διηγηθούμε όπως το φανέρωσε ο Ιερέας δημόσια. Αλλά θα προσθέσουμε πρώτα το κλίμα της εποχής και όλες τις άλλες πληροφορίες, για να θυμηθούμε και να κατανοήσουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκτυλίσσονταν τότε τα γεγονότα.
1999 μ.Χ.
Ήταν τότε μια εποχή μεγάλης κρίσης. Η Γιουγκοσλαβία δεχόταν την ορμητική και απάνθρωπη αεροπορική εισβολή του ΝΑΤΟ με τους ανελέητους βομβαρδισμούς αμάχων και δημοσίων έργων, ακόμα και του κτιρίου της Σερβικής Τηλεόρασης, ακόμα και της Πρεσβείας της Κίνας!!! Οι αμερικανοί χτυπούσαν επίτηδες τα περίφημα σερβικά Μετόχια, Ορθόδοξα Μοναστήρια και Εκκλησίες των Σέρβων, ακόμη και ανήμερα του Ορθόδοξου Πάσχα!!! Και ήταν διάχυτη τότε η εντύπωση μέσα στο ξέφρενο μίσος εναντίον των Ορθοδόξων, πως η Τουρκία θα έβρισκε την ευκαιρία να μας χτυπήσει, απάνω στη γενική αναμπουμπούλα και την αστάθεια.
Θυμούμαι τότε, στις αρχές του Καλοκαιριού του 1999, πως οι διορατικοί και σεβάσμιοι Γέροντες του Αγίου Όρους, ειδοποίησαν τα πνευματικά τους παιδιά να αρχίσουν νηστεία και συνεχή προσευχή, για να μην επιτρέψει ο Θεός να γίνει πόλεμος και στην Ελλάδα, διότι είχαν φαίνεται τη σχετική πνευματική πληροφορία! Να σταματήσει ο Θεός τους Τούρκους! Μεγάλο έτσι μέρος της ευσεβούς Θεσσαλονίκης, την ώρα που οι άλλοι προσπαθούσαν να κάνουν αμέριμνες διακοπές, νήστευε! Η Παναγιά! Η Παναγιά λέγανε τότε όλοι να πρεσβεύσει στο Χριστό μας, να μην αφήσει για τις αμαρτίες μας να συμβεί το κακό στην Ελλάδα…
Κύλησε το καλοκαίρι, με τα τζιπ και τα πολεμικά πλοία των “συμμάχων” να μπαινοβγαίνουν ασταμάτητα στη Θεσσαλονίκη, έφθασε η εορτή της Θεοτόκου το Δεκαπενταύγουστο, κρεμαστήκαμε όλοι στη Χάρη της και ιδίως οι άγιοι Γέροντες, για την άγια ζωή των οποίων πολλές φορές πήρε ο κόσμος παράταση…
7,6 Ρίχτερ!!!
16 Αυγούστου, 17 Αυγούστου 1999 μ.Χ. και ξαφνικά σείεται ο τόπος!!! 7,6 Ρίχτερ συγκλόνισαν την Τουρκία!!! Και οι καταστροφές ήταν τρομακτικές!!! 35.000 θύματα, 30.000 τραυματίες, μια σπουδαία ναυτική βάση του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας ολοσχερώς καταστραμμένη, διυλιστήρια που φλεγόταν, ο κεντρικός δρόμος Κωνσταντινούπολης – Άγκυρας σχισμένος με αόρατο λες μαχαίρι! Κόλαση παντού! Φωνές απελπισίας! Οργή λες Θεού!
Μες στην καταστροφή εκείνη τη βιβλική, ξεχάστηκε ο φόβος του πολέμου και αμέσως η ανθρωπιά των Ελλήνων έτρεξε να βοηθήσει τους γείτονες, που τότε έπαψαν να παραβιάζουν και να απειλούν, τότε ήταν τα θύματα, ήταν συνάνθρωποι, ήταν φίλοι. Ήρθε έπειτα και ο μικρότερος σεισμός της Αθήνας και βρέθηκε ο δρόμος ή η ευκαιρία της φιλίας μετά σεισμών, που ως τώρα δεν απέδωσε ούτε το παραμικρό…
