Στις μέρες μας, όπου μετά από 2.400 χρόνια η ανθρωπότητα βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ άλλοτε στην πιθανή μεγάλη ανακάλυψη του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αξίζει να γνωρίζει κανείς πώς θρήνησαν το χαμό του μεγάλου αυτού ανδρός, όχι απλά η μητέρα του ή η γυναίκα και οι συγγενείς του, αλλά η ίδια η μητέρα του μεγαλύτερου εχθρού του: του ηττημένου Πέρση βασιλέα Δαρείου.
Η μητέρα του Δαρείου, η Σισύγαμβρις, θρήνησε τόσο πολύ το θάνατο του Αλεξάνδρου, ώστε πέθανε λίγες μόλις μέρες αργότερα από τη θλίψη της!
Λέγεται ότι η Βασιλομήτωρ και όλη η οικογένεια των Αχαιμενιδών θρήνησαν τον Αλέξανδρο ως μέλος της οικογένειάς τους.
Για την Σισύγαμβρη λένε επίσης ότι όταν πληροφορήθηκε το θάνατό του, λυπήθηκε τόσο πολύ, ώστε κλείστηκε στο διαμέρισμά της και αρνήθηκε την τροφή κι ότι πέθανε μέσα στο θρήνο και στον πόνο της γι’ αυτόν που τους είχε υποτάξει.
Μετά το θάνατο του βασιλιά Αλέξανδρου, η Σισύγαμβρις, η μητέρα του Δαρείου, θρήνησε πικρά για το θάνατο του Αλεξάνδρου και εγκατέλειψε τα εγκόσμια και στα τελευταία της ζωής της αρνήθηκε την τροφή και μετά από πέντε ημέρες έδωσε τέλος στη ζωή της προτιμώντας τον οδυνηρό θάνατο από την άσημη (άδοξη) ζωή της.
Όταν η μητέρα του Δαρείου Σισύγαμβρη έμαθε τη συγκλονιστική είδηση του θανάτου του Αλεξάνδρου πένθησε με τον πιο βίαιο τρόπο. Έσκισε με ορμή τα ρούχα που φορούσε και ντύθηκε στο πένθος.
Έπεσε στο έδαφος κι άρχισε να ξεριζώνει τα μαλλιά της. Δίπλα της καθόταν μια εγγονή της. Φορούσε πένθιμα ρούχα γιατί είχε χάσει πρόσφατα τον άνδρα της, τον Ηφαιστίωνα.
Η γενική θλίψη της θύμιζε τον προσωπικό της πόνο. Όμως μόνον η Σισύγαμβρη ένιωθε τα δεινά που αγκάλιαζαν όλη την οικογένειά της.
Η Σισύγαμβρη έκλαιγε και για την δική της κακή προσωπική κατάσταση αλλά και για εκείνη των εγγονών της. Ο καινούριος πόνος της θύμιζε τους παλιούς.
Της φαινόταν σαν να είχε πεθάνει τώρα πρόσφατα ο Δαρείος και σαν να είχε θάψει δυο γιους η φτωχή γυναίκα. Και για τους ζωντανούς και για τους νεκρούς έκλαιγε το ίδιο.
Τώρα αναλογιζόταν ποιος θα ενδιαφερόταν για τα κορίτσια της; Ποιος μπορούσε να γίνει ένας δεύτερος Αλέξανδρος; Αυτό σήμαινε μια δεύτερη αιχμαλωσία και απώλεια της κοινωνικής της θέσης.
Μετά το θάνατο του Δαρείου είχαν βρει προστάτη τον Αλέξανδρο, αλλά μετά απ’ αυτόν κανείς ασφαλώς δεν θα νοιαζόταν γι’ αυτήν και για την οικογένειά της. Καθώς έκανε αυτές τις σκέψεις η Σισύγαμβρη θυμήθηκε τα οκτώ της αδέλφια, τα οποία σκότωσε την ίδια μέρα ο Ώχος, ο πιο βάρβαρος βασιλιάς.
Και ότι στη σφαγή τόσων γιων προστέθηκε κι ο θάνατος του πατέρα. Κι από τα επτά παιδιά που είχε γεννήσει ζούσε μόνον ένα, αλλά η ευτυχία του Δαρείου υπήρξε τόσο λιγόχρονη και πόσο φριχτός ήταν ο θάνατός του;
Στο τέλος η Σισύγαμβρη βούλιαξε μέσα στη λύπη της. Το κεφάλι της το σκέπασε, το πρόσωπό της το απέστρεψε από την εγγονή και τον εγγονό της και σταμάτησε ταυτόχρονα να τρώει και αποτραβήχτηκε στα σκοτεινά. Μετά από πέντε μέρες πέθανε.
Ο θάνατος της Σισύγαμβρης είναι μια ισχυρή απόδειξη για το πόσο ευγενικά της συμπεριφερόταν ο Αλέξανδρος και γενικά για τη δικαιοσύνη που απέδιδε σε όλους τους αιχμαλώτους.
Η Σισύγαμβρη, που μπόρεσε να ζήσει μετά το θάνατο του Δαρείου, του γιου της, το θεώρησε ντροπή να ζει μετά το θάνατο του Αλέξανδρου.
