Δεν πρόκειται για ένα βιβλίο με θέμα το θάνατο, όπως πολύ ευλόγα θα σκεφτήκατε, αλλά αναφέρεται στους κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση αρσενικού.
Μάλιστα, το μόνο κείμενο που υπάρχει σε αυτό, είναι ο πρόλογος και μερικά εδάφια από τη Βίβλο που αναφέρονται στην «πανούκλα στους τοίχους των σπιτιών».
Γιατί ο Κέτζι έγραψε το βιβλίο;
Την εποχή που έζησε ο Κέτζι, οι ταπετσαρίες στους τοίχους ήταν μία από τις τάσεις της μόδας. Ωστόσο, βασικό τους συστατικό ήταν το άκρως τοξικό αρσενικό, όπως και της κόλας που χρησιμοποιούσαν.
Εκατοντάδες ήταν οι άνθρωποι που πάθαιναν δηλητηρίαση μέσα στα σπίτια τους, ενώ κανείς δεν είχε εντοπίσει την αιτία, εκτός φυσικά από τον γιατρό Κέτζι.
Έτσι, προκειμένου να αποδείξει στους δύσπιστους συμπατριώτες του τους κινδύνους από τη χρήση αρσενικού στις βαφές, συγκέντρωσε εκατοντάδες τέτοιες ταπετσαρίες, τις οποίες έδεσε σε βιβλία.
Συνολικά, από τα καταστήματα των πόλεων Ντιτρόιτ, Λάνσινγκ και Τζάκσον συγκέντρωσε αρκετές ταπετσαρίες, ώστε να «δέσει» 100 αντίτυπα των «Σκιών από τους Τοίχους του Θανάτου», τα οποία και έστειλε σε διάφορες βιβλιοθήκες των ΗΠΑ.
Δεν παρέλειψε, φυσικά, να ενημερώσει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και των Αρχές για τον υγειονομικό αυτό κίνδυνο, αφού οι σελίδες τους ήταν γεμάτες από αρσενικό.
Τι πάθαιναν όσοι το διάβαζαν...
Όσοι φυλλομετρούσαν τις σελίδες του, σύντομα παρουσίαζαν πονοκέφαλο, σωματικούς πόνους, πυρετό, διάρροια, τριχόπτωση, αποχρωματισμό του δέρματος, σπασμούς. Παρουσίαζαν, δηλαδή, τα ίδια συμπτώματα με όσους δηλητηριάζονταν μέσα στο σπίτι τους από τις ταπετσαρίες τους.
Σήμερα, από τα συνολικά 100 αντίτυπα, διασώζονται μόνο δύο, τα οποία φυλάσσονται σε ειδικές προθήκες στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, κάτω από αυξημένα μέτρα ασφάλειας.
Μάλιστα, δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι για να τα διαβάσει κάποιος θα πρέπει να πάρει ειδική άδεια από την πρυτανεία, να φορέσει προστατευτική στολή.
Σχεδόν δύο αιώνες μετά τα βιβλία παραμένουν εξαιρετικά τοξικά, με αποτέλεσμα τόσο το εξώφυλλο όσο και οι σελίδες είναι τυλιγμένες με ειδική επένδυση.
