Ιστορίες φρίκης διηγούνται κορίτσια που γλίτωσαν από τα χέρια των ανθρωπόμορφων κτηνών του Ισλαμικού Κράτους. Πρόκειται κυρίως για κορίτσια και γυναίκες Γιαζίντι που κατέφεραν, εντέλει, να διαφύγουν από τους τζιχαντιστές κτηνανθρώπους.

Ένα από τα κορίτσια αυτά είναι και η 19 ετών Ντάλια, η οποία όταν αιχμαλωτίσθηκε ήταν μαθήτρια στο γυμνάσιο ενός μικρού χωριού στην περιοχή του Σινζάρ. Η Ντάλια βασανίστηκε και βιάστηκε πολλές φορές από τους τζιχαντιστές, με κάθε διεστραμμένο τρόπο. «Μετά τη χρήση» πωλείτο από τζιχαντιστή σε τζιχαντιστή, με αποτέλεσμα να μεταπωληθεί, συνολικά επτά φορές.

«Μας μάζεψαν στην αυτή του σχολείο και μας είπαν πως είτε θα γίνουμε μουσουλμάνοι, είτε θα πεθάνουμε. Δεχτήκαμε να προσηλυτιστούμε από φόβο. Παρόλα αυτά πήραν όλους τους άνδρες και δεν ξανακούσαμε τίποτα για αυτούς. Ξεχώρισαν τις νέες γυναίκες από τις μεγαλύτερες. Μετέφεραν τις νεαρές γυναίκες και τα παιδιά στο Τελ Αφάρ του βόρειου Ιράκ.

»Εκεί πήραν τα παιδιά άνω των 5 ετών, ανάμεσά τους και τον αδελφό μου. Μας έκλεισαν σε ένα σχολείο στο Τελ Αφάρ. Εκεί ήταν το σκλαβοπάζαρο. Εμίρηδες του ΙΚ, Τούρκοι, Τσετσένοι και Γερμανοί, έρχονταν κάθε μέρα και αγόραζαν κάποιες από εμάς. Έπαιρναν κορίτσια 12-13 ετών. Ένας Τουρκομάνος με αγόρασε και με πήγε στο σπίτι του όπου ζούσε και η γυναίκα του και τα τρία του παιδιά.

»Έμεινα εκεί πέντε μήνες. Ένας εμίρης όμως με άρπαξε και με έκανε δώρο σε ένα Τσετσένο εμίρη. Αυτός, πριν με βιάσει, μου βούτηξε το κεφάλι σε έναν κουβά με πετρέλαιο γιατί ήμουν βρώμικη. Με βίαζε συνεχώς επί τρεις ημέρες. Κατόπιν με αντάλλαξε με ένα άλλο κορίτσι. Ο νέος ιδιοκτήτης μου με βίασε και με έστειλε πίσω στον Τσετσένο. Αργότερα με έδωσαν πίσω στον αρχικό μου ιδιοκτήτη.

»Αυτός με πούλησε σε κάποιον άλλο, που επίσης με βίαζε συνεχώς. Έναν μήνα μετά με πούλησε σε κάποιον άλλο που έκανε τα ίδια μέχρι που με βαρέθηκε. Με πούλησε σε έναν γιατρό του ΙΚ ο οποίος έκανε τα ίδια με τους προηγούμενους. Αυτός με πούλησε σε έναν Άραβα που με λυπήθηκε και με απελευθέρωσε», δήλωσε η άτυχη Ντάλια.

Ανάλογη είναι και η ιστορία της 20χρονης Λεϊλά η οποία αιχμαλωτίσθηκε μαζί με τη μητέρα της και τις δύο αδερφές της, της 26χρονης Σελμά, η οποία απελευθερώθηκε όταν ο σύζυγός της πλήρωσε 20.000 δολάρια ως λύτρα, της 15χρονης Μπαχάρ και εκατοντάδων άλλων κοριτσιών που υπέστησαν τα πάνδεινα από τους «πιστούς» που, κατά τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, δεν κάνουν τέτοια πράγματα.

Τα κορίτσια και οι γυναίκες αυτές πέραν των βασανιστηρίων, των ταπεινώσεων και των βιασμών, υποχρεωθήκαν, σε πολλές περιπτώσεις, να γίνουν μάρτυρες της, με φρικτό τρόπο, θανάτωσης των οικείων τους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, για γούστο, οι φρουροί τους άνοιγαν πυρ κατά των αιχμαλώτων, χωρίς λόγο.

«Μας έκλεισαν σε ένα σχολείο. Μας πήραν, τα μικρά κορίτσια, δύο μέρες μετά και μας είπαν πως δεν θα ξαναδούμε τις οικογένειές μας. Βασάνισαν άγρια όσες προσπάθησαν να αντισταθούν. Είναι οι χειρότεροι άνθρωποι του κόσμου», καταλήγει η νεαρή Ρουντένια.