Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι
Αλήτες να κρατάνε τα λουριά
Που χώνονται σε σβέρκους λιπιασμένους
Λυκόσκυλων που ντύθηκαν αρνιά…
Αρνιέμαι, Αρνιέμαι, Αρνιέμαι,
Κερκόπορτες με πόμολα χρυσά
να τις ανοίγουν όπως πάντα Εφιάλτες
Που Ασκημα μιλάν Ελληνικά…
Αρνιέμαι, Αρνιέμαι, Αρνιέμαι
Δραγώνες και Ρεπούσιες Μαμές
Που πήγαν και κλωσήσανε κατάρες
σ' αυγά που τα παράτησαν οχιές!
Αρνιέμαι, Αρνιέμαι, Αρνιέμαι,
Να ορίζουν τη Ζωή μου Ιανοί
Διπρόσωποι ανήθικοι κοπρίτες
Υπόχθονοι, αργυρώνυτοι, εχθροί!
Αρνιέμαι, Αρνιέμαι, Αρνιέμαι,
Τη μια με το δρεπάνι, το σφυρί
Την άλλη μ΄ ένα πράσινο, μονόφθαλμο χαρτί,
να κλείσουν ανελέητοι Δεσπότες
Τον Κόσμο σε ξε-κλείδωτο κελί.
