Τι είπε ο πρωθυπουργός στην κυρία Αγγελοπούλου, όταν την είδε ντυμένη στα κόκκινα - Με ποιον έκαναν «πηγαδάκι» Παππάς και Σκουρλέτης - Διαβάστε στο «Πρώτο ΘΕΜΑ» το εξασέλιδο ρεπορτάζ για όλα όσα διημείφθησαν στην επίσημη «πρώτη» της ελληνικής Huffington Post, αλλά και για τη σκοτεινή πλευρά της Αριάννας Χάφινγκτον
Εμοιαζε παραμυθένια υπερπαραγωγή για χλιδάτο γαμήλιο πάρτυ με παρούσα την πολιτικοεπιχειρηματική αφρόκρεμα και γαρνιτούρα τη wannabe κυβερνητική ελίτ.
Τσάμπα, όμως, ο ντόρος και στράφι η πόζα.
Τελικά, ήταν μια θορυβώδης πρεμιέρα που χρησιμοποίησε τους επίσημους καλεσμένους ως ντεκόρ για να γιορτάσει την ένωση της ξενιτεμένης Αριάννας με το εγχώριο Διαδίκτυο. Το αποτέλεσμα της παντρειάς θα φανεί στους παρευρισκόμενους μετά τη χώνεψη του γαμοπίλαφου.
Πριν από περίπου 20 χρόνια τα πάρτυ που διοργανώνονταν στην επιβλητική οικία Χάφινγκτον, στην περιοχή Γουέσλεϊ Χάιτς της Ουάσινγκτον, ξεχώριζαν χάρη στην ποιότητα των καλεσμένων, οι οποίοι ήταν ενδιαφέροντες συζητητές με πλήρως αποκλίνουσες απόψεις. Και επειδή ο αμφισεξουαλικός οικοδεσπότης Μάικλ Χάφινγκτον, γόνος βαθύπλουτης οικογένειας Τεξανών πετρελαιάδων, έπληττε γρήγορα και εύκολα με τα πάντα, τον ρόλο του «κράχτη» τον είχε αναλάβει η σύζυγός του.
Η δαιμόνια Αριάννα με την επιδεξιότητα, τη χάρη και την ελληνική καπατσοσύνη της καλλιεργούσε τις πολιτικές φιλοδοξίες του ζεύγους, αναδυόμενη ως ο ισχυρός πόλος έλξης ανθρώπων με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, κοινωνικό εκτόπισμα και επιρροή. Αν όμως εκείνα τα πάρτυ συγκέντρωσης εύπορων, σνομπ και καλλιεργημένων λευκών σε μια «μαύρη» Πολιτεία όπως η Ουάσινγκτον DC έμοιαζαν με σταγόνα γάλακτος σε καζάνι σοκολάτας, η μεταφορά της πρεμιέρας ενός τέτοιου event στην Αθήνα, χάριν των εγκαινίων της διαδικτυακής της πλατφόρμας, ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό - αν και όχι απροσδιόριστο.
Αρκετοί χαρακτήρισαν τη συγκέντρωση επωνύμων με αφορμή την έναρξη λειτουργίας του ελληνικού Huffington Post «σύναξη καλοστεκούμενων συγγενών κατά την άφιξη της “θείας από το Σικάγο”».
Αλλοι, που δεν διαθέτουν τις σινεφίλ μνήμες της ασπρόμαυρης ελληνικής κωμωδίας, χαιρέτησαν το γεγονός ως προοίμιο ανάκαμψης της τόσο άδοξα χαμένης αίγλης της κοσμικής κοινωνικότητας επιπέδου. Τρίτοι κατέταξαν την εκλεκτή μάζωξη ως διατηρητέο μνημείο ντόπιου επαρχιωτισμού απέναντι στην εντυπωσιακή αμερικάνικη διαδικτυακή τεχνογνωσία. Τέλος, υπήρξαν και εκείνοι που αντιλήφθηκαν τη συνάθροιση μερικών διακεκριμένων ψηφίδων του θρυμματισμένου εγχώριου κοινωνικού μωσαϊκού ως ξιπασμένο ψευτο-ολιγαρχικό σόου.
