Υπήρξε ο 13ος Σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, γεννήθηκε το 1494 στη Τραπεζούντα. Γιος του Σελίμ του Α' και της Βαλιντέ Σουλτάν, Αϊσέ Χαφσάν Σουλτάν.
Ονομάστηκε από τους Τούρκους "νομοθέτης". Το προσωνύμιο Μεγαλοπρεπής του δόθηκε για τον λόγο ότι η αυτοκρατορία επί της εποχής του έφτασε στο απόγειό της.
Σπούδασε στο Παλάτι του Τόπ Καπί, στρατιωτική τακτική, ιστορία, θεολογία, λογοτεχνία ενώ παράλληλα έμαθε αρκετές ξένες γλώσσες, όπως σέρβικα, περσικά, αραβικά κλπ. Αγαπημένη του προσωπικότητα και πρότυπό του ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος. Όπως ήταν φυσικό ανατράφηκε σύμφωνα με τον "Ισλαμικό νόμο". Λίγα χρόνια πριν διαδεχθεί τον πατέρα του στάλθηκε στην αρχαία Μαγνησία, την Μανίσα. Οι γνωριμίες σ' αυτή την πόλη, θα είναι σημαντικές για το υπόλοιπο της ζωής του. Ερωτεύεται την Μαχιντεβράν, μια χριστιανή που πουλήθηκε σαν σκλάβα στο μεγάλο χαρέμι του και την παντρεύεται, αποκτώντας μαζί της τρεις γιους. Επίσης γνωρίζει τον φίλο του Ιμπραήμ Παργκαλί, χριστιανικής και ελληνικής καταγωγής, που αργότερα θα γίνει και πρώτος Βεζίρης της αυτοκρατορίας. Το 1520 διαδέχεται τον πατέρα του και κληρονομεί μία τεράστια και ισχυρή αυτοκρατορία, που ταυτόχρονα ήταν και οικονομική δύναμη. Έζησε μέσα στη χλιδή αλλά αυτό δεν επηρέασε το χαρακτήρα του, ούτε υπήρξε ένας ηγεμόνας χαλαρός με ευαισθησίες. Ήταν σκληρός και απόλυτος. Κατόρθωσε να αυξήσει τα εδάφη της αυτοκρατορίας του, ανατολικά επιβλήθηκε στους Πέρσες, κατέλαβε τη Ρόδο, τη βόρειο Αφρική ενώ παράλληλα εδραιώθηκε στις αραβικές περιοχές. Δυτικά έφτασε μέχρι τη Βιέννη.
Στόχος του Σουλεϊμάν ήταν να φέρει την Τουρκία στην Ευρώπη, ώστε να καθορίζει αυτή τα ευρωπαϊκά πράγματα. Έτσι με την υποταγή της Δύσης θα μετέτρεπε τις ευρωπαϊκές χριστιανικές χώρες σε μουσουλμανικές. Ήταν ο πρώτος Τούρκος που οραματίστηκε μια Μουσουλμανική Ευρώπη. Απόρροια αυτού του σχεδίου του, ήταν η άλωση του Βελιγραδίου στις 28 Αυγούστου 1521, κάνοντας έτσι την ιστορική αυτή πόλη σύνορο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με τον δυτικό κόσμο. Ακολούθησε ο εξισλαμισμός της πόλης και η τοποθέτηση μιναρέδων και τζαμιών σε πολλά σημεία της, που σε συνδυασμό με την αλλοίωση του σλαβικού και χριστιανικού πληθυσμού της, άλλαξε την εθνολογική της ταυτότητα προς όφελος της αυτοκρατορίας του. Επίσης μετέτρεψε το Βελιγράδι σε σημαντικό εμπορικό κέντρο της περιοχής των Βαλκανίων. Την ίδια περίοδο εκστρατεύει κατά της Ρόδου, τον Ιούνιο με 300-400 πλοία, σύμφωνα με τις πηγές. Επιπλέον με 100.000 άνδρες πεζικό κατευθύνεται προς τα Μικρασιατικά παράλια, ακριβώς απέναντι από το νησί. Την περίοδο αυτή, η Ρόδος βρίσκεται υπό την κατοχή των Ιωαννιτών Ιπποτών. Την 1η Αυγούστου ξεκινά η πολύμηνη πολιορκία Παράλληλα με τους βομβαρδισμούς, ειδικοί λαγουμιτζήδες σκάβουν υπόγειες στοές κάτω ακριβώς από την πόλη της Ρόδου, με σκοπό να τοποθετήσουν εκρηκτικούς μηχανισμούς, οι εκρήξεις των οποίων θα προκαλέσουν κατάρρευση των τειχών. Οι 7.500 περίπου υποστηρικτές του νησιού αμύνονται σθεναρά και αποφασισμένα στις ορδές του Σουλεϊμάν. Παρ' όλα αυτά, οι βομβαρδισμοί είναι σφοδροί και η έλλειψη αποθεμάτων τροφής για τους πολιορκημένους λειτουργεί ανασταλτικά στις άμυνες τους.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα, αποφασίζεται η παράδοση του νησιού στις 10 Δεκεμβρίου 1522. Βασικός όρος που υποσχέθηκε ο Σουλεϊμάν, ο σεβασμός της ζωής των αμυνομένων και των χριστιανών αμάχων και η ανεμπόδιστη φυγή τους από το νησί. Μάταια έδειξαν εμπιστοσύνη οι Ροδίτες στο λόγο του σουλτάνου. Στις 25 Δεκεμβρίου, παρά τα όσα είχαν υποσχεθεί, οι Γενίτσαροι του Σουλεϊμάν έσφαζαν πολλούς χριστιανούς που είχαν επιζήσει και κατέστρεψαν ολοσχερώς ορθόδοξους ναούς. Η ζωή των χριστιανών που τελικά επέζησαν και παρέμειναν στο νησί ήταν άθλια. Γι' αυτό το λόγο εφτά χρόνια μετά την παράδοση της Ρόδου, οι κάτοικοι του νησιού πίστεψαν στην βοήθεια της χριστιανικής Δύσης, που τους έδινε το δικαίωμα να ελπίζουν την ελευθερία τους.Οργάνωσαν έτσι, μυστικά σχέδιο επανάστασης κατά του σουλτάνου το 1529. Το σχέδιο όμως έγινε γνωστό στον Σουλεϊμάν και σφαγίασε το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής χριστιανικής κοινότητας του νησιού. Γενικότερα, η πολιτική του απέναντι στους χριστιανούς ήταν ιδιαιτέρως σκληρή. Οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Βασιλεύουσας στάθηκαν περισσότερο τυχεροί εξαιτίας των Πατριαρχών Θεόληπτου του Α' και του διαδόχου του Ιερεμία. Ο πατέρας του Σουλεϊμάν, Σελίμ ο Α', το 1520 επεδίωξε να εξισλαμίσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της αυτοκρατορίας και ταυτόχρονα να μετατρέψει τις εκκλησίες σε τζαμιά. Ο Πατριάρχης Θεόληπτος Α' έσωσε τον πληθυσμό και τις εκκλησίες αφού κατόρθωσε να μεταπείσει τον Σελίμ, που φαινόταν να εκτιμά τον Πατριάρχη.
Παρόμοια ήταν και η πολιτική του Σουλεϊμάν με αυτή του πατέρα του. Το 1537 πολιορκεί την Κέρκυρα, με 25.000 στρατιώτες και με 320 πλοία υπό την καθοδήγηση του "πατέρα του τουρκικού ναυτικού" Μπαρμπαρόσα, ο οποίος σημειωτέον ήταν ελληνικής καταγωγής από την μεριά της μητέρας του. Με την ανεπιτυχή για τους Τούρκους έκβαση της πολιορκίας, άρχισαν άμεσα σφαγές αμάχων που δεν είχαν προλάβει να εισέλθουν στο φρούριο, πλιάτσικο περιουσιών, βιασμοί και καταστροφές μνημείων του νησιού από τους γενίτσαρους. Η σθεναρή αντίσταση των υπερασπιστών του φρουρίου σε συνδυασμό με τον χειμώνα που ερχόταν ανάγκασε τον Σουλεϊμάν να λύσει την πολιορκία. Κατά την οπισθοχώρηση τους οι Οθωμανοί, αφού πήραν ως σκλάβους όσους Κερκυραίους θεωρούσαν ότι θα μπορούσαν να τους πουλήσουν, εκτέλεσαν τους υπόλοιπους και τα πτώματα τους έμειναν άταφα. Μετά την αποτυχία του αυτή ο Σουλεϊμάν επιχείρησε να μετατρέψει χριστιανικούς ναούς σε τζαμιά και να σφαγιάσει μέρος του χριστιανικού πληθυσμού. Δεν ήταν μόνο η οργή του για την αποτυχία του αλλά και λόγοι στρατηγικής, καθώς στην συνεχόμενα αυξανόμενη -εδαφικά- αυτοκρατορία του, η ύπαρξη πολλών χιλιάδων υποτελών χριστιανών, θα μπορούσε κατά καιρούς να κυοφορεί εστίες επαναστάσεων και εξεγέρσεων. Ο Πατριάρχης Ιερεμίας κατόρθωσε να πείσει τον Σουλεϊμάν να ακυρώσει τα σχέδιά του. Δεν κατόρθωσε όμως να τον πείσει να σταματήσει τους γενίτσαρους του, να μην καταστρέψουν τον Σταυρό που βρίσκονταν στον τρούλο της εκκλησίας της Παμμακαριστού.
Στην προσωπική του ζωή, ο Σουλεϊμάν, φαίνεται πως δεν ήταν σταθερός στις επιλογές του. Λέγεται και είναι αληθές, ότι ήταν ο Σουλτάνος με το μεγαλύτερο χαρέμι γυναικών. Ακόμα και σήμερα αν πάει κανείς στο Τοπ Καπί, μπορεί να δεί το πελώριο κρεβάτι του. Ωστόσο, πέρα από το θρυλικό Χαρέμι του, υπήρχε και το Εντερούν. Ο Νεοκλής Σαρρής (Οσμανική Πραγματικότητα τόμος Α) ανέφερε μεταξύ άλλων γι' αυτό: "Ο Σουλτάνος διαμοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στα δύο τμήματα των ανακτόρων. Στο Χαρέμι περιστοιχίζονταν από γυναίκες, στο Εντερούν από τους "γκουλεμά". Στο ίδιο βιβλίο δίνονται και άλλα παραδείγματα σουλτάνων, όπως π.χ. του Βαγιαζήτ Β', που σαν παράδοση έδιναν σαν δώρα στους γιους τους πέρα από παλλακίδες και αγόρια για το χαρέμι τους. Πέρα από αυτά όμως, ο Σουλεϊμάν, επηρεάστηκε σε απόλυτο βαθμό, από την Ρωξελάνη. Η Ρωξελάνη ήταν η πρώτη χριστιανή σκλάβα, που έγινε σύζυγος και μητέρα παιδιών σουλτάνου στα χρονικά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μετά τον γάμο τους μετονομάστηκε σε Χουρέμ. Το πόσο πολύ επηρέαζε τον Σουλεϊμάν μπορεί να το αντιληφθεί κανείς από το ότι τον έπεισε να θανατώσει τον γιο του Μουσταφά αλλά και τον παιδικό φίλο του και κουνιάδο του Ιμπραήμ Παργκαλί το 1536. Οι μηχανορραφίες της Χουρέμ τον τύφλωσαν και τον έπεισε ότι ο Ιμπραήμ ετοίμαζε πραξικόπημα εναντίον του. Μετά από χρόνια ο Σουλεϊμάν μετάνιωσε για το έγκλημά του αυτό.
Τελειώνοντας, ο Σουλεϊμάν άφησε την τελευταία του πνοή το 1566 έξω από τα τείχη της πόλης Σίτγκετβαρ, κατά την εκστρατεία εναντίον της Ουγγαρίας. Ο θάνατός του κρατήθηκε μυστικός από το στράτευμα για τρεις περίπου εβδομάδες. Μάλιστα, εκτελέστηκαν και οι γιατροί του για μην μαθευτεί το γεγονός κατά την πολιορκία. Μετά την αποτυχία της εκστρατείας επέστρεψαν στην Πόλη τα στρατεύματά του και τότε γνωστοποιήθηκε το γεγονός. Μέχρι τότε όλοι γνώριζαν ότι ο σουλτάνος ήταν άρρωστος. Επί των ημερών του, η οθωμανική αυτοκρατορία κατέστη παγκόσμια υπερδύναμη και οικονομικά αλλά και στρατιωτικά,σε ξηρά αλλά και στη θάλασσα. Για τους Τούρκους και τους μουσουλμάνους μπορεί να μνημονεύεται σαν ήρωας, αλλά για τον Ελληνισμό και τον χριστιανισμό της εποχής του υπήρξε εχθρός. Αρκεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε πως συμπεριφέρθηκε ο Σουλεϊμάν στους Έλληνες της Πελοποννήσου. Στην πολιορκούμενη Κορώνη δέκα Έλληνες που παραδόθηκαν στους Τούρκους, ψήθηκαν ζωντανοί στις σχάρες αφού πρώτα τους έγδαραν. Δυστυχώς, σήμερα οι γείτονες μέσα από ένα αμφιλεγόμενο σίριαλ, έχουν καταφέρει να κάνουν πράξη, αυτό που δεν κατάφερε ο Σουλεϊμάν με τα στρατεύματά του. Να κατακτήσουν την Ευρώπη και ιδιαίτερα τα Βαλκάνια που υπέστησαν τους μεγαλύτερους διωγμούς, από αυτόν που σήμερα πολλοί παρακολουθούν φανατικά κάθε βράδυ. Μόνο να αναρωτηθεί κανείς ποιος μπορεί να είναι ο σκοπός αυτών που προβάλουν το συγκεκριμένο σίριαλ...
