Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει τον Βασίλη Ραχούτη. Τον 19χρονο φαντάρο που πνίγηκε το 2000 παλεύοντας με τα κύματα στη θάλασσα της Πάρου, προσπαθώντας να σώσει συνανθρώπους του που κινδύνευαν στο ναυάγιο του πλοίου «Εξπρές Σάμινα».
Για τους άνδρες του Λιμενικού Σώματος η θυσία του αποτελεί πρότυπο συμπεριφοράς και υπευθυνότητας στον όρκο που έχουν δώσει να υπερασπίζονται τις αξίες και τα ιδανικά αυτού του τόπου.
Η προτομή που έχει στηθεί εις μνήμη του νεαρού ήρωα.
Κάθε χρόνο στο χώρο της προτομής του, πλησίον του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονα στα Καμένα Βούρλα τελείτε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων.
Έτσι και φέτος λοιπόν. Ήταν όλοι εκεί για να τον ξαναφέρουν νοερά στις μνήμες τους.
Αθάνατος!
Το χρονικό του πολύνεκρου ναυαγίου:
«Εξπρές Σάμινα», 26 Σεπτεμβρίου 2000, ώρα 22:15, νήσος Πάρος. Το Ε/Γ-Ο/Γ Εξπρές Σάμινα της εταιρείας Minoan Flying Dolphins παρεκκλίνει της καθορισμένης πορείας του και προσκρούει στο σύμπλεγμα βραχονησίδων Πόρτες, δύο ναυτικά μίλια ανοιχτά της Πάρου.
Στο θάλαμο επιχειρήσεων του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ) το περιστατικό αρχικά δεν εμπνέει ανησυχία. Ωστόσο, οι επιβαίνοντες επικοινωνούν με τηλεοπτικούς σταθμούς και δίνουν την πραγματική διάσταση του συμβάντος. Το ''Σάμινα'' βυθίζεται!
Πάνω στο ''Σάμινα'' επικρατεί χάος. Άνθρωποι τρέχουν αριστερά και δεξιά, προκειμένου να βρουν κάποιο μέσο να σωθούν, άλλοι πηδούν στα αφρισμένα κύματα, ενώ η συσκότιση (αποτέλεσμα ηλεκτρικής βλάβης) δυσχεραίνει τις προσπάθειες επιβατών και πληρώματος να διαφύγουν. Το καράβι βυθίζεται μέσα σε περίπου 25 λεπτά.
Το ΥΕΝ αφυπνίζεται, κινητοποιεί το Λιμεναρχείο Πάρου και διατάσσει όλα τα παραπλέοντα σκάφη να σπεύσουν στον τόπο της τραγωδίας, όπου πνέουν άνεμοι εντάσεως οκτώ μποφόρ. Πρώτοι φτάνουν οι ψαράδες της Πάρου που σώζουν δεκάδες ναυαγούς, ενώ στη «μάχη» ρίχνονται τα σκάφη του Λιμενικού, αλλά και βρετανικά πολεμικά που συμμετέχουν σε άσκηση.
Στο μεταξύ, σύγχυση επικρατεί σχετικά με τον αριθμό των επιβαινόντων. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία κάνει λόγο για 447 επιβάτες και 64μελές πλήρωμα, πληροφορίες όμως αναφέρουν ότι είναι πολύ περισσότεροι. Οι πρώτοι διασωθέντες αποβιβάζονται στην Πάρο και προωθούνται στο Κέντρο Υγείας του νησιού, για να μεταφερθούν στη συνέχεια και να φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια που προσέφερε ο δήμος.
Με το πρώτο φως της ημέρας αποκαλύπτεται το μέγεθος της τραγωδίας. Ο αριθμός των θυμάτων συνεχώς αυξάνεται. Από 40 στους 42, τους 59, τους 63, τους 74, τους 79 και τελικά στους 82 νεκρούς. Η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στη χώρα μας από την εποχή της Φαλκονέρας.
Από εκεί και πέρα αρχίζει ο «χορός» των ευθυνών, καθώς όλοι τις αποποιούνται! Ο πλοίαρχος του ''Σάμινα'' κατηγορεί τον υποπλοίαρχο, ο υποπλοίαρχος το... πηδάλιο που δεν υπάκουσε, η πλοιοκτήτρια το πλήρωμα, η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, η κυβέρνηση την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Οι επιβάτες κάνουν λόγο για εγκληματική αδιαφορία του πληρώματος, ενώ συγκινητική είναι η αποκάλυψη ότι 21 στρατιώτες που επέστρεφαν στη Σάμο από άδεια έσωσαν δεκάδες συνανθρώπους τους, διακινδυνεύοντας την ίδια τους τη ζωή...
