Πρόκειται για δύο ύμνους αφιερωμένους στον θεό Απόλλωνα που βρίσκονται χαραγμένοι σε μάρμαρο στο Θησαυρό των Αθηναίων. Πιθανή χρονολογία είναι το 138 ή 128 π.Χ.[1] και εκδόθηκαν σε βιβλίο το έτος 1893-94.
Ο Παιάνας των Δελφών του έτους 138 π.Χ. είναι εξαιρετικό δείγμα εφαρμογής του Τετράχορδου.
Η μελωδία του Παιάνα των Δελφών (μέρος Α') σε σύγχρονες νότες.
[Ελικώ]να βαθύδενδρον αι λά[χε]-
[τε Διός] έ[ρι]βρόμουου θύγατρες ευώλε[νοι.]
μόλε[τε], συνόμαιμον ίνα Φοιοίβον ωιδαεί-
σε μέλψητε χρυσοκόμαν, ός ανά δικορύν-
ια Παρνασσίδος ταάσδε πατέρας έδρανα μ[ε]-
τά κλυταιείς Δεελφίσιιν Κασταλγίδος
εουύδρου νάματ' επενίσεται, Δελφόν ανά
[πρ]ωώνα μααντειείον εφέπων πάγον.
Νεοελληνική απόδοση:
Ακούστε με, κάτοικοι του παρθένου δάσους του Ελικώνα,
και σεις πολεμοχαρείς κόρες του Δία του αγέρωχου,
Ανοίξτε τις φτερούγες σας, και με λόγια μαγικά
πλανέψτε τον αδελφό σας, τον ξανθόμαλλο τον Φοίβο
που συνοδευόμενος από πανέμορφες παρθένες των Δελφών
ξεκινάει το ταξίδι του από τις δίδυμες κορφές του Παρνασσού
για να πάει στα κρυστάλλινα νερά της Κασταλίας
Αιωρούμενος πάνω από τους Δελφούς
και πάνω από το προφητικό βουνό.