ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Απόσπασμα της ομιλίας στην ΑΣΟΕΕ στην εκδήλωση αλληλεγγύης προς τον Κουρδικό λαό)
ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ ΣΚΕΦΘΗΚΑ: ΑΥΤΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΝ ΓΚΟΥΛΑΚ ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΝ ΤΣΕΒΙΖΛΙΚ
Δεν θέλω να γίνει ηλεκτρονική λήψη της ομιλίας μου.
Θέλουμε υπαρκτούς συναθλητές των ιδανικών μας όχι εικονικούς.
Πρέπει να επιστρέψει ο Λόγος, η Συνέλευση, η Ζωντανή Εκκλησία του Δήμου.
Συνομιλώ λοιπόν με εσάς που επιλέξατε να είσθε παρόντες εδώ σήμερα.
Αυτές οι στιγμές είναι στιγμές παρουσίας, όχι του like.
Ανεξαρτήτως της σχέσης που μπορεί να έχει κανείς με τον Μαρξ και τον Μαρξισμό θα χρησιμοποιήσω έναν όρο του Μαρξ.
Οι Κούρδοι είναι το ιστορικό Έθνος της περιοχής.
Είναι το ιστορικό υποκείμενο του εκδημοκρατισμού και του εξανθρωπισμού της.
Στην Ελλάδα είναι οι μετανάστες με μηδενικό ποσοστό εγκληματικότητας.
Τριάντα χρόνια πριν απαγορεύονταν η λέξη Κούρδος, Κουρδικός λαός όπως οι λέξεις Πατριαρχείο, Ποντιακή γενοκτονία.
Προσωπικά είχα μεγάλες συγκρούσεις με τους δεξιοαριστερούς χωροφύλακες αυτής της απαγόρευσης.
Με έκπληξη είδα ότι η «Αυγή» της 20ης Αυγούστου 2014 επανέφερε αυτά τα νεοεθνικόφρονα, νεοφασιστικά δόγματα.
Μας απαγορεύει να μιλάμε για Ποντιακή γενοκτονία.
Δεν νομίζω ότι ακόμη και στις πλέον ελεγχόμενες και βάναυσες στιγμές της Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας γράφτηκε παρόμοιο κείμενο.
Όταν μου το διάβασαν σκέφθηκα.
Αυτοί μπορούν να στήσουν Γκούλακ.
Αυτοί μπορούν να στήσουν Τσεβιζλίκ.
Ήταν στρατόπεδο εξόντωσης των Ελλήνων νότια της Τραπεζούντας.
Ήταν χειρότερο από το Άουσβιτς.
Ακόμη δεν πάρκαραν στο επίσημο Κράτος που βαθέως επιθυμούν και ανέλαβαν ρόλους χωροφυλάκων της μνήμης μας.
Αυτά όμως είναι τα κουρέλια του παρελθόντος.
Το μέλλον είναι οι ανθρωπιστικές, δημοκρατικές αξίες, πρόμαχοι των οποίων είναι οι Κούρδοι σήμερα.
Η μεγάλη μάχη του Ισπανικού εμφυλίου ήταν αυτή στον ποταμό Έβρο.
Οι Γερμανοί Ναζί και οι Ιταλοί φασίστες ήταν με τον Φράνκο.
Η Δημοκρατική Ευρώπη ήταν με την Δημοκρατική Ισπανία.
Σήμερα στον Ευφράτη η πράσινη Εργκένεκον της Άγκυρας οι Κεμαλοφασίστες και Ισλαμοφασίστες είναι με το ISIS.
Η δημοκρατική Ελλάδα – όχι οι Ναζιφασίστες ούτε οι Κεμαλολάγνοι Κεμαλοφασίστες, αυτοί κρύβονται – είναι με την Κομπανί, με την Κουρδική Άνοιξη.
Γιατί ο Θεοδωράκης, ο Μαρκόπουλος, ο Μικρούτσικος, ο Μαυρουδής, ο Σπανουδάκης δεν μας κάνουν ένα δώρο;
Ένα δώρο στους λαούς.
Μία παραλλαγή του τραγουδιού της Ισπανικής Δημοκρατικής Αντίστασης «Ελ Εχερτσιτο Ντελ Εμπρο».
Αφιερωμένο σε αυτούς και αυτές τις Κούρδισες, τις Γεζίδι, τις χριστιανές γυναίκες που στον Ευφράτη και τον Τίγρη υπερασπίζονται την Δημοκρατία, την Ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Τα ίδια με εμάς ιδανικά.
Σε λίγο θα είναι η επέτειος του ταλαιπωρημένου και βιασμένου από πολλούς Πολυτεχνείου.
Θα πρότεινα ένα σύνθημα, έναν ορίζοντα.
Η πόρτα του Πολυτεχνείου σήμερα είναι στην Κομπανί, τον Ευφράτη, το Ίμραλι την Καλόλυμνο της Προποντίδας.
Τέλος κάποιος πρέπει να πει στον ΥΠ.ΕΞ. των Η.Π.Α., στον Πρόεδρο Ομπάμα. Εξακολουθείτε να κάνετε λάθος. Ο καρκίνος είναι η Τουρκία. Το ISIS είναι η μετάσταση.